Vergeet die nieuwe schoenen even.

Of het wat gaat worden met die edelsmederij dat is nog maar de vraag. Het is precies werk, en ik ben slordig. Je hebt er allerlei speciale spullen voor nodig en die zijn duur. En al die dingetjes zijn zo verrekte klein, dat zelfs ik er moeite mee heb. Maar.
De werkplaats is heerlijk!

Ik ben er heel trots op. Haha :-)
Ik zie ook wel wat er aan mankeert hoor. Om te beginnen is het ongeveer 4 keer te groot, de koperen strookjes zijn asymmetrisch, en aan de achterkant zit de brochering een beetje scheef. Het moet nog wel gepolijst worden. Dan gaat het glimmen. Best mooi denk ik. Al heb ik nu al een lichte voorkeur voor de achterkant.

Ik heb nu gezaagd, gevijld en gesoldeerd. Oja, en geboord met de kolomboor. Dit alles geeft me een gevoel van professionaliteit. Zoiets als in de pannen roeren, maar dan veel bevredigender. Het geeft een schijn van vakmanschap. Alleen al me omringd te weten door al die fijne gereedschappen.

Ik zou bijna zeggen dat het een zuiver romantische kwestie is. Maar ik hoop toch wel wat technische vaardigheden op te doen. En die dan te combineren met de liefde voor de achterkant van dingen. Daar zou best iets moois uit kunnen groeien.

Nou. En omdat ik het niet kon laten ook nog even dit :-))

| Anneke | 08-10-2005 | 14 reacties |