Ik was tegen heug en meug aan de slag gegaan. De dierbare dingetjes voor de abonnees van Maanzicht moesten de deur uit. Ze hadden al eerder af moeten zijn maar de pest met die dingen is dat het niet op de automatische piloot gaat. Je moet een open oog hebben. Voor vorm, kleur en onderlinge verhoudingen.

Zo’n oog heb ik wel, maar soms zit het dicht. Vroeger had ik dat ook wel ‘s. Soepogen. Dan kwam je uit bed en kreeg je je ogen nauwelijks open. Dichtgekoekt. Moest je in een lauw oogbadje. Moeder zorgzaam bezig met watjes enzo. In een groot gezin staat een onschuldig kwaaltje altijd garant voor exclusieve aandacht.

Maar ineens lukte het. Mijn oog deed het. En de naaimachine ronkte. Singers naaimachine is de beste.