Ik bedoel, dan sta je op. Idioot vroeg wakker, omdat de wekker ineens keihard begon te spelen. Je sloft naar de keuken voor een glas water. En dan zie je ineens zoiets.
Knip!
Dan is toch gelijk je dag goed.

(PS. Mijn zus en ik hebben weer een update. Hoera!)

| Anneke |30-07-2005 | 11 reacties |

Signalen uit de buitenwereld geven aan dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met dat vieze vrouwtje. En al helemaal met die vieze foto’s. Nou goed dan.  Dan zal ik eens iets over mijn vakantie vertellen. Over Grolloo bijvoorbeeld. Grolloo is de bakermat van de Nederlandse bluesband Cuby & the Blizzards.

Ja, dat wist ook niet hoor. Ik was toen nog te jong. Het was in de tijd dat mijn oudste zus een pukkel had, en veel te grote legerschoenen en een strakke lange tijgerjurk.
Ze draaide Appleknockers Flophouse. Ze ging naar het popconcert in Kralingen. En op het nieuws ‘s avonds zag je hoe de hippies op de dam sliepen en in het Vondelpark. Behalve John Lennon en Yoko Ono, die sliepen in het Hilton. Dat was ook nieuws. Ik begreep er niet veel van, maar één ding wist ik zeker: dat met die bloemetjes en allemaal lief zijn voor elkaar enzo, dat wilde ik ook.
Man, ik kon niet wachten tot ik ook 16 was. Hippie zou ik worden. Op de dam slapen. Een tijgerjurk hebben met kissies eronder. Naar popconcerten gaan die drie dagen duurden en die een golf van afschuw bij de nette burgers veroorzaakten.
Maar toen ik zestien was had je helemaal geen hippies meer.  De jeugd ging toen alweer richting punk, en dat was mij wat te rauw denk ik.  Met gekleurde haren, en veiligheidsspelden in je lip. Huh!

In Grolloo staat een buste van Harry Muskee, zanger en oprichter van Cuby & the Blizzards. Nu denk ik erover om ook in een dorp te gaan wonen.

| Anneke |27-07-2005 | 17 reacties |

Het pootje van mijn vieze vrouwtje groeit gestadig.
Het ziet nu nog een beetje raar uit, maar dat is het lelijke eendje effect. Met een paar dagen is het gepiept.

Zal je eens zien hoe mooi dat opdroogt. En dan zal ik ook eindelijk eens laten weten hoe het nou afgelopen is met het spannende ding met de vele uitsteeksels.

| Anneke |25-07-2005 | 6 reacties |

Na de vakantie is ze altijd op haar sterkst. In de leemte van tussen hier en daar. Het duurt altijd even voor ik haar de baas ben. De dingen van thuis voelen onwennig aan. Is dit mijn bed? Zijn dat mijn gewoonten?

Ondertussen is het leven doorgegaan zonder mij. Ik zie het aan mijn aardappelkist. Aardappels zijn heel erg stugge doorlevers, wist je dat?
Wat nou droog en verschrompeld, schijnen ze te denken, je steekt gewoon ergens een nieuwe tentakel uit. Hoppa!

Zo gaat dat ook met mijn ouwe vrouwtje. Uit haar moeie verschrompelde lijfje steekt altijd weer een nieuwsgierig levend pootje. Klauwend naar het licht.

| Anneke |23-07-2005 | 11 reacties |

| Anneke |18-07-2005 | 16 reacties |

Ik ging een soort cabine in en deed een rijksdaalder in een automaat. Een halfnaakte vrouw schoof een luikje open. Ze nam verleidelijke poses aan. Stak haar kont naar me uit. Maar ik kreeg het er benauwd van. Ik voelde me gek genoeg enorm te kijk staan als kijker, al weet ik niet of het luikje groot genoeg was voor haar om mij te kunnen onderscheiden. Lang voordat mijn knaak op was ben ik naar buiten gerend. Zo genant.

Ik maak ook eigenlijk nooit foto’s van mensen. Niet omdat ik ze niet interessant vind, ik vind het vooral onprettig om al te opzichtig aanwezig te zijn met mijn camera. Maar stiekum durf ik wel.

| Anneke |13-07-2005 | 16 reacties |

Sommige mensen maken echt de prachtigste foto’s van dieren. Je begrijpt niet hoe ze het doen. Als ik het probeer lopen ze altijd net weg. Of ze draaien hun kop om.

En meestal doen ze het allebei tegelijk :-)

Iemand zei laatst tegen me dat je er geduld voor moet hebben. Nou, dat heb ik best. Alleen niet voor alles. Ik kan dag in dag uit kleine uitsteekseltjes aan een object zitten peuteren. Maar vraag me niet om aardappels te schillen want je houdt een pan vol haastig gesneden dobbelstenen over. Ik heb een selectief geduld zou je kunnen zeggen. En kennelijk valt het fotograferen van dieren buiten de selectie.

| Anneke |11-07-2005 | 14 reacties |

Het ligt aan het formaat, maar dat niet alleen. Het gaat ook om weerloosheid. Misschien dat je het daarom vooral uit meisjesmonden hoort. Al wil dat niet zeggen dat mannen ongevoelig zijn voor schattigheid. Ze bezigen alleen de term niet zo geloof ik.

Het gebeurt soms dat ik samen met W. van 5 de hele reclamefolder van Bart Smit op schattigheid (schattig, heel schattig en allerschattigst) uit pluis, en het nog naar mijn zin heb ook. Ja, om W. natuurlijk, om haar snoetje, haar gebaartjes, de stelligheid waarmee de jongensdingen als zeer on-schattig bestempeld worden. Maar ook omdat ik het me herinner uit mijn eigen kindertijd. Samen met mijn zus (als we tenminste niet de grootste ruzie hadden om diezelfde reclamefolder). En hoe je kennelijk het bepalen van het schattigheidsgehalte van dingen nooit verleert.

| Anneke |08-07-2005 | 7 reacties |

Vanmiddag kreeg ik een ruzietje. Met een verkoper. Zo een met een sigareboerenglimlach. Alleen verkochtie geen sigaren maar toegepaste kunst voor in de huiskamer. Lampjes, kopjes, schilderijtjes. Er was ook een vitrine met designhorloges. Zo’n winkel was het.

Die sigareboer dus, die zag me een foto nemen en kwam me over beeldrecht aan het hoofd zeuren. Beeldrecht, dat is voor omhooggevallen mensen. Die denken dat alle representaties van een ding hun eigendom zijn of onder hun controle vallen. Het is een beetje Middeleeuws. Alsof je er ik weet niet wat mee uit zou kunnen halen. Met zo’n fotootje. Dat je de ziel van een ding steelt.

Dat je iemands ontwerp niet jat. Dat is logisch. Dat je de foto’s van een fotograaf niet zomaar mag gebruiken. Volkomen terecht. Maar mensen verbieden een snapshotje te maken in een winkel is ijdeltuiterij. Stel dat iknou ja, iemand,  morgen daar een ding koopt en het in zijn huis zet. Kan hij mooi geen fotootje van z’n interieur meer maken. Schending van het beeldrecht meneer!

Ik zei nog, “nou ze mogen blij zijn dat er iemand naar wil kijken.” Dat lijkt me nogal belangrijk voor dingen. Dat ze gezien worden. Wat je niet ziet bestaat niet. Maar dat zag ik toch verkeerd. Ja, ik snap het wel, het gaat om de exclusiveit. (Im Zeitalter der technischen Reproduzierbarkeit. Hahaha.)

En weet je wat nou het pikante is. Ik maakte een foto van een verzameling nageschilderde aansichtkaarten!
Ik fotografeerde ze nog eens een paar keer extra. Gewoon om hem te jennen!

(Wat me wel het predikaat asociaal opleverde, en bovendien het dringende verzoek om de zaak te verlaten, maar dat nam ik voor lief. (Met excuses aan W.))

| Anneke |04-07-2005 | 16 reacties |

Ik ben wel begonnen aan die lompe asbak hoor. Heus. Maar ergens onderweg raakte ik afgeleid geloof ik. Misschien zat ik te dromen. Ik ben nu hier:

En ik vraag het me af :-)

O, en er is goed nieuws voor de liefhebbers van mijn zus en ik. Mijn zus heeft leuke kleedjes gekocht. Ha! En ik ben ook bezig geweest met hele spannende dingen. Het kan dus wel eens duren voor er weer een update komt. We moeten er echt een beetje van uitrusten.

| Anneke |03-07-2005 | 5 reacties |