<< nieuwe kleren | TERUG | buit >>

Kiespijn. Lachen. Boer.

In het begin schreef ik hoe doodeng ik het vond om hier wat neer te zetten. Ik durfde amper op die verzendknop te drukken. Inmiddels gaat het veel beter. Al maak ik me wel een beetje bezorgd over de inhoud van de tekstjes. Het gaat er per dag op achteruit, hier op Zeekomkommer. Eerst zat ik er heel lang over te doen allemaal. Nu zet ik er hup, zomaar wat op. Ja, dat gaat wel ten koste van de kwaliteit natuurlijk. Het lijkt wel de Libelle!

Maar wat er eigenlijk als een steen op mijn hart ligt, als een dooie vis in mijn buik, daar heb ik het nooit over. Wie gaat er nou online verslag uit zitten brengen van het ontsporen van haar zoon? Nou dan!

Ik wil juist dat het hier een beetje gezellig is, flauw geleuter over onschuldige probleempjes. Dingen die niet bestaan, of die misschien wel bestaan maar die je op kunt lossen. Snappu?
En of u dus maar een beetje mee wil werken. Niet te zwaar tillen aan de praatjes. Dat doe ik ook niet. Ik wil dat het hier vederlicht is. Niet om aan te zien zo oppervlakkig. Dat je d’r kiespijn van krijgt zo zoet.

| Anneke | 21-04-2004 |

zeg ook 's wat

Ha Anneke, wat fijn.
Mensen zeggen over mijn log wel eens dat het een hoog Viva gehalte heeft. En terecht, vaak.
Ik schrijf niet om andere mensen te vertellen wat er in het diepste in mij omgaat (ik zou overigens blij zijn als ik dat wist, ha), maar ik schrijf om lekker te schrijven, vrolijk en soms minder vrolijk.

Ontspanning ende vermaeck. Totdat hetgene wat in mij omgaat in een stukje te vangen valt, dat zo algemeen is dat ik mezelf kan beschermen en openen tegelijk. Uitlaadklep. Uitlaatklep.

Sterkte met zoon en leuterdeleuter!

Reactie van: Merel

Knuffel van mij, heel voorzichtig in verband met de kiepsijn. Ach ik laat het staan ook.

Reactie van: cockie

Laat die steen niet te lang op je hart liggen…...... dat gaat nooit goed namelijk!

Reactie van: Neneh

Maak je niet ongerust Neneh, ik heb een plek waar ik zulke stenen wel kwijt kan. Nog een paar jaar en ik heb een huis!

Kiepsijn is een mooi woord. Die hou ik erin, speciaal voor dit gevoel: ;’-)

Reactie van: Zeekomkommer

Ik zet ook geen super privé dingen op mijn blog, het idee alleen al. En zeker niet over mijn kinderen. Je zou mijn dochter (morgen 15) hebben moeten zien vanmorgen aan het ontbijt. Een blog entry waard, maar nee.

Reactie van: eliane

Toen ik net een log had heb ik (zoals iedereen ooit op dat punt komt) eens een stukje geschreven over waar ik vond dat de grens ligt en wat ik wel en niet op dat log zou gaan zetten. Ik kreeg advies in het reactiedinges. Een daarvan raadpleeg ik bijna iedere week wel een keer: Bij twijfel niet doen. Goeie graadmeter. Daarna heb ik een “prijsvraagje” rondgestrooid over op welk blad je vond dat je eigen weblog lijkt. Ik vergeleek mezelf toen met de Viva, maar natuurlijk streef ik sindsdien naar Lijken Op De YES;-)

Reactie van: odette

Toch kan het opluchten om iets te schrijven over wat je ‘nader aan het hart ligt’.

Het hoeft niet altijd zo luchtig te zijn vind ik. Maar ik kan het wel goed begrijpen van je.

Veel sterkte,

xxxx

Reactie van: Pollie

Nou in de Labiele, of zo iets, staan ook hele zielige verhalen hoor.

Reactie van: trudie

Nou,
Ik geloof dat de meest zinnige dingen al gezegd zijn, eigenlijk hoef ik daar helemaal niks aan toe te voegen….ik kan je nog wel vertellen over een log-truc die ik vaak toepas: de vertragingstechniek. Ik schrijf dan toch over zakenen die me na aan het hart liggen, maar pas tijden later, als de angel eruit is en het wat beter in woorden te vatten is.

Maar eh, dit log wordt u aangeboden door de Hema? (laat die bladen maar zitten, joh)

Reactie van: sas

Het gaat toch niet over luchtig en onluchtig? Het gaat erom dat wat je schrijft tot in lengte van dagen openbaar blijft. Ik wil ook niet dat mensen denken “jee wat is die luchtig” als ze me googelen. Maar ook niet “die moet haar hart zeker luchten”. Ik lucht mijn hart niet in het openbaar, maar dat heeft niks met luchtigheid te maken.

Reactie van: eliane

In de wachtkamer van mijn tandarts liggen Libelles. Waren het maar Zeekomkommers. Dan liet ik ze niet links liggen.

Reactie van: mIKe

Wat is er mis met iets on-line over het ontsporen van een zoon?

Reactie van: zeppo

Wat Eliane zegt: Het gaat erom dat wat je schrijft tot in lengte van dagen openbaar blijft.  En bovendien, wat je over jezelf prijsgeeft is natuurlijk je eigen zaak, maar over anderen? Ik weet het niet hoor. Ik vind dat dat slechts zijdelings en met mate kan.
Tenzij het geen kwaad kan natuurlijk.

Uiteindelijk begon ik erover omdat ik het niet steeds zo nadrukkelijk uit de weg wil gaan, maar zeker niet om het er uitgebreid over te hebben.

Reactie van: Zeekomkommer

O ja, anderen als in zoon zijn wel erg herkenbaar inderdaad.
Maar hoezo tot in lengte van dagen? Alleen als je een archief houdt, toch?

Reactie van: zeppo

Nou, dat valt nog lelijk tegen Zeppo. Bij google in de cache staan dingen die ik zelf allang vernietigd heb!
Nou is dat niet zo’n ramp, want ik schaam me hooguit voor de vorm van mijn ouwe websites.

Maar je moet er toch niet aan denken dat er allerlei gevoelige inhoud rondzwerft…..

Reactie van: Zeekomkommer

And life is given to none freehold, but it is leasehold for all. by casino

Reactie van: casino

Commenting is not available in this weblog entry.