<< auw | TERUG | ontmoeting >>

Niet om de knikkers, maar om de glorie.

Mijn knikkers had ik nooit allemaal bij me. Ik zocht de minst begeerlijke uit, en een paar vijftellers waar toch al stukjes af waren en stopte ze in een washand.
De tegenstander monsterde me. Bekeek me van top tot teen, inspecteerde mijn knikkerzakje en besloot dat ik een eitje was.
Het kiezen van de pot ging in overleg. Ah, wat een geweldig oog voor spleten in de stoep! Ik sprak de juiste termen, wist hoe je een pot moest inspecteren, de loop er naar toe. Dat zoiets verloren gaat. Zonde!
Volgde het marchanderen om de hoeveelheid, en het vergelijken van de straatwaarde. Het waren wel allemaal ééntellers, maar de ene éénteller is de andere niet, dat begrijpt u.
En wie het eerste ging. Ik riep meestal gauw: Letst voor goed en bloed! Want ik ben geen type voor de aanval.
Dat hele voorspel was minstens zo leuk en belangrijk als het knikkeren zelf. Maar niet zo spannend. Want de spanning kon hoog oplopen, als je er vier op had. Als je tegenstander net niet alles erin had.  En jij een laatste kans. Die glorie, als die moeilijke laatste knikker erin ging en je gauw, gauw die pot leeggriste. Ah!

| Anneke | 22-04-2004 |

zeg ook 's wat

Bij ons was het altijd knikkeren in het fietsenhok. Van die betonnen voorwielgleuven waren bij ons de pot. Via het achtermuurtje van het fietsenhok moest je, met effect, opgooien, alles wat ernaast ging moest geknikkerd worden. Een hele specifieke, locale knikkervariant, 200 meter verderop, op de waterscheiding van de andere basisschool wisten ze al niet meer hoe ze met ons systeem moesten werken. Ik denk dat dat ook meteen de reden is waarom ik geen knikkerkampioen van Zuidholland geworden ben. Man, wat was ik goed! Knikkeren is koel!

Reactie van: sas

Ik was een echt meisje. Ik herinner me het zachtgele knikkerzakje dat ik zelf gehaakt had beter dan mijn knikkers. En wat ik daar al of niet mee deed.

Reactie van: eliane

Boven in de kast staat nog steeds zo’n waspoederton vol met knikkers en af & toe moet ik gewoon even met m’n handen door die knikkers woelen, altijd goed voor een instant geluksmoment! :)

Reactie van: GeeSpot

In mijn knikkertijd inspecteerde ik de put nooit. Tot die ene keer. Alle knikkers verdwenen. Er zat er geen een meer in. Wat bleek hadden zij een gangtje onder de tegel gegraven naar het resevoir. Het heeft nooit echt gewerkt kinderen zijn niet zo onschuldig.

Reactie van: rob

And once, in spite of the men who gripped him by each shoulder, he stepped slightly aside to avoid a puddle on the path. It is curious, but till that moment I had never realized what it means to destroy a healthy, conscious man. When I saw the prisoner step aside to avoid the puddle, I saw the mystery, the unspeakable wrongness, of cutting a life short when it is in full tide. This man was not dying, he was alive, just as we were alive. by free casino online

Reactie van: online blackjack

Commenting is not available in this weblog entry.