Medisch Centrum Z.
Af en toe loopt er een Aziatische man voorbij. Hij kijkt zoekend in het rond. Het is geen gewone man, het is een arts, dat zie je aan z’n witte jas. En ik denk zomaar dat het dokter T. is, de man waar ik nu al 20 minuten op zit te wachten. Ik kom voor het eerst dus ik raad maar wat.
Er gebeurt verder niets in het wachtkamertje. Niemand zegt iets, we kijken allemaal verlangend naar het bord met de rode lampjes. Maar dat staat nu al een kwartier op nummer 065.
Het enige vertier vormt de promenadebalie, die tegenover ons gevestigd is. Als er geen patiënten zijn kakelen de vrouwen die daar zitten over hun kinderen, hun mannen en hun collega’s, met aflopende waardering. Ze zijn zonder uitzondering geblondeerd en niet helemaal vers meer. Vreemd. Alsof ze er op uitgezocht zijn. Je vraagt je af hoe de personeelschef eruit ziet. Ik gok op een ietwat vettige man die hele verkeerde grappen maakt.
Na een eeuwigheid ben ik aan de beurt. De zoekende man blijkt inderdaad dokter T. Ik steek hem mijn hand toe. Maar hij beantwoordt mijn gebaar niet. In plaats daarvan duwt hij me een fractie van een seconde een ijskoude glibberige paling in de hand. Ik schrik ervan. Daarna komen er twee dames binnen met dossiers en een lichte paniek. Er zijn dingen zoek. Ja hij had er ook al naar gezocht. Op de gang denk ik.
Na een poosje geharrewar over de zoekgeraakte dingen nam één van de twee vrouwen plaats in een hoekje van de spreekkamer. Misschien was ze assistent, of zat ze er om iets te leren. Maar misschien moest ze dokter T. ook wel bewaken, om ervoor te zorgen dat er niet nog meer zoek raakte.
Het consult verliep teleurstellend. Wat ik eigenlijk kwam doen, vroeg hij. En dat was geen grapje. De beslissing onze kersverse relatie meteen ook maar te beëindigen was volledig wederzijds. Vijf minuutjes later, en weer die kouwe paling, stond ik geen steek verder maar toch opgelucht in het zonnetje.
zeg ook 's wat
Ik denk second opinion. En nooit meer naar die paling!
“Wat denk je er zelf van?” vroeg een dokter eens aan mij. Waarom gaat eens mens naar een dokter vraag je je dan af.
‘niet helemaal vers meer’.
prachtig.
Ik hoop dat de koude paling je meer zorgen baart dan je gezondheid…. alles goed?
Ja hoor. Tis een gevalletje van RO*: hardnekkig en onaangenaam maar niet levensbedreigend.
(* recidive onsteking)
Ik probeer het gewoon nog eens in Medisch Centrtum N. of O. of W. desnoods.
:-)
Reactie van: zeekomkommer
‘recidive’, dat klinkt erg chic…
Mijn dokter is ook zo’n paling. Al zou je binnen komen met een dwarslaesie, dan nog zou hij zeggen “mevrouw het zit tussen uw oren, hier heeft u een antibioticakuur en tot ziens maar weer”, ondertussen op zijn stopwatch kijkend.
Reactie van: Judith
Een goede monteur is beter dan een verre vriend, zeg ik altijd maar.
Mijn huisarts lijkt op Jan des Bouvrie en ik heb het vermoeden dat hij het ook is. Gezien zijn onkunde op het vakgebied van huisarts is dat ook voordehandliggend…
Het klinkt als een nachtmerrie, met die ‘zonder uitzondering geblondeerde vrouwen’. Was het soms in Zandvoort of zijn ze inmiddels overal? waar kan ik mij nog verschuilen?
O, maar het waren keurige dames hoor. Het viel alleen zo op dat ze het allemaal geblondeerd hadden.
Ik ken trouwens best wel een paar zeer smaakvol geblondeerde dames
:-)
Reactie van: zeekomkommer
wat een eikel 1ste klas zeg!!!!
zo.
was je niet per vergissing bij een visboer?
Reactie van: Rob
Hihi. Zie het al voor me. Doet me denken aan vriendin van mij die voor slavinken naar de groenteboer ging.
Reactie van: Judith
The illustrious bishop of Cambrai was of more worth than his chambermaid, and there are few of us that would hesitate to pronounce, if his palace were in flames, and the life of only one of them could be preserved, which of the two ought to be preferred. by online casino games
Commenting is not available in this weblog entry.