De kleur van zondag.
Ah, bijna koffietijd. Ik moet opschieten met mijn winkelstukje. Reikhalzend wordt er naar uitgekeken. Wat heeft ze nou weer verkocht en wie is er langs geweest? Reed de trein op tijd, kwam de wethouder nog? Prangende vragen die nu meteen een antwoord behoeven. Daar gaan we dan maar. Had ik al gezegd dat het een groene dag was? Een niet al te uitbundig groene dag?
O, dat lag niet aan de alleraardigste Artgirrl die mij deze week met een bezoek kwam vereren. Zij bracht vlierbessendingeslimonade mee. Ik had op een briefje geschreven hoe het heette, maar dat is uit mijn zak gestolen op CS (kan niet anders!). Ze had het zelf gemaakt dus het was uniek en lekker zoetig. Helaas combineerde het niet met de door mij meegebrachte olijven. Volgende keer voor de zekerheid ook maar een rol Mariakaakjes mee.
Het lag ook niet aan de geheimzinnige bezoekster, die niet veel zei maar veelbetekenend glimlachte. Waardoor ik gelijk vermoedde dat ze anoniem was. Ha, misschien was het mijn trouwste lezer wel. (Je wordt er toch een beetje raar van, van dat webloggen.)
Het lag ook zeker niet aan J. de provider van de streepjescodes. Hij wilde nou wel eens zien waar ik ze allemaal opgeplakt had. “Mmm”, zei hij, toen ‘ie het zag. En je hoorde hem denken. Maar J. is een zeer loyale jongen dus hij kocht zich arm!
Inmiddels was Sas ook verschenen en de wijn open. (Of dat toeval was, of dat er een causaal verband tussen die twee dingen bestaat is nog onduidelijk.) Nu kwamen die olijven toch nog goed van pas. Licht beschonken bracht ik het laatste uurtje door. Maar dat zegt niks hoor, ik ben na een paar slokken al licht in het hoofd.
Oeh, en de dag werd afgesloten met een door de chefkok persoonlijk bereid etentje. Heerlijke dingen waarvan ik het bestaan niet vermoedde…..Dus ik mag niet klagen. Ik mag helemaal niet klagen. Genoeg tinten groen om er een heldere vrolijke dag van te maken. Behalve dan dat er van binnenuit een beetje kil schaduwtje over alles lag. Niks ernstigs hoor. Gewoon mijn dag niet.
zeg ook 's wat
Het was vlierbloesemsiroop, en de nimfen of spirits van de struiken waren om toestemming gevraagd… Volgende keer maak ik vlierbloesemwodka!
Krijg er een rood hoofd van, bedoel je mij soms? Ik was niet in je winkel in ieder geval…
Sas kookt zeer bewogen en met vaart! :-)
Nou en of. Vlug als water is ze, of ik kan niet fotograferen. Ha. Maar je kunt wel uitgaan van het eerste :-)
Maar ik mag er dus wel vanuit gaan dat je een trouw bezoekster bent Judith? Dat is altijd goed
:-)
Overigens is de winkel as zondag nog 1 keer open dus je hebt nog een kansje…..
Reactie van: zeekomkommer
Ja heel trouw! Stiekum ben ik zelfs een groot fan! Kwam op je site stomtoevallig door je fotootje van het rare rotonde-kunstwerk in Stolwijkersluis. Als ik uit mijn raam kijk boven dan zie ik dat gekke ding staan! Ik woon er dus vlakbij en ik was op zoek naar wat plaatjes van mijn woonomgeving.
Ik ben zelf illustrator en heb helemaal niets met keramiek, maar wel met verhalen en “dingetjes” en “frutsels”. Ik word zo blij van jouw werk! Nog even een poosje en dan kun je ook mijn werk gaan begluren. Juut komt ook online! Die zakjes van jou trouwens, die heb ik tijdens mijn studie heel vaak gebruikt, was ook zeer prettig verrast dat er blijkbaar nog meer mensen rondlopen met dat soort gekke ideeen.
Ik moet heel vaak grinniken om je “dingen”, bijvoorbeeld die leuke oranje knollen: ik pies in mijn broek van het lachen als ik die zie. En dan natuurlijk de kauwgomkunstwerken en de pop Au. He, ik kalefater altijd weer helemaal op als ik heb gezeekomkommerd.
Nou dat lijken me wel weer genoeg veren.
Kan het toch niet laten…Nog 1 dingetje! Ben ook zo gek op je troostwoorden! Ik heb nog een paar suggesties. Wat te denken van lurken, braggel en butje? Of van knikkerputje, hotseknotsen, punniken, schoenlepel en dikkedakken?
Heerlijke woorden die ik het liefst driemaaldaags lekker rond laat rollen in mijn mond. Probeer het ook eens zou ik zeggen.
Zo, alsof je een emmer leeg gooit ;-)
Maar knikkerputje is wel een hele fijne.
Morgen zet ik ‘m erin!
Reactie van: zeekomkommer
mag ik daar dan nog de woorden paddeltje en pantoffel bij doen?
Over op je wenken bediend gesproken: pantoffel en knikkerputje staan er vanaf heden bij!
En ook nieuwe taartjes en foto’s en dingen. Dat allemaal. Midden in de nacht. En nu ga ik als de sodemieter naar bed.
Dag :-)
Reactie van: zeekomkommer
Maar wie was toch die stille getuige…?
Commenting is not available in this weblog entry.