<< stom | TERUG | expo vervolg >>

De inrichting.

Voor de kast staat een tafel en daarop pak je al je spullen uit. Tegen de tijd dat je klaar bent heb je een prachtige presentatie van je werk gemaakt. Gewoon zoals het daar staat. Neergezet tijdens het uitpakkken waar het uitkwam. En niet geschoven of gewikt en gewogen. Paf daar staat het! Mooie tafel, brede matmetalen rand erop. Perfect. Niks meer aan doen. Behalve dan dat het nog in de kast moet.

Ik wou dat ik schilderes was. In plaats van peuteraar in drie dimensies. Dan ging je naar de tentoonstellingsruimte en je hing je schilderijen op. Zo eenvoudig. En terwijl jij op je gemakje een kopje koffie dronk met de beminnelijke A., tipten de medewerkers van het centrum de vieze stukjes muur netjes wit. Nee dan ik. Het begint er al mee dat je die uiterst kwetsbare dingen niet op de fiets kan meenemen. Moet je dus altijd vervoer regelen. En dan kom je daar, en dan hebben ze een kast waar grootmoeders porselein goed in zou uitkomen.

Nou, het is nog niet gelukt. Mag ik wel zeggen. Haha. Ik zette het is zus en ik zette het is zo maar het bleef een dooie boel. Veel te veel etalage. En veel te veel kast, dat ook. Ik miste hoogte, het bleef allemaal te vlak.
Ik ging maar eens een broodje halen en N. bellen voor geestelijke bijstand. Maar dat leverde alleen dit plaatje op. Nou daar had ik dus ook niks aan!
Pas na uren geschuifel en gedoe kreeg ik de geest. Hèhè. Eindelijk een plan. Een best wel goed plan. Ik ben er nu mee bezig. Ik hoop dat het werkt. Anders moet ik over op blan B. en dat heb ik niet.

(wordt vervolgd en dit is echt spannend!)

| Anneke | 01-07-2004 |

zeg ook 's wat

Inderdaad jammer van die prachtige uitstaltafel…

Reactie van: cockie

Commenting is not available in this weblog entry.