<< Schaak! | TERUG | Mijn zus en ik weer >>

Het neusje van de zalm.

Verleden jaar rond deze tijd was ik er. De biennale in Venetie. Het Nederlandse paviljoen lag er verwaarloosd bij. Het landje pik spel was helemaal ingedroogd. De Gemberbar natuurlijk onbemand en bij de schoenmakerij stond zelfs een bordje dat je nergens aan mocht komen. Buiten was in een kartonnen doos een filmpje aan het blèren. Dat was nog het aardigste denk ik. Maar alles was al gauw aardig als je het afzette tegen de bloedeloze presentatie in ‘ons’ paviljoen.

Gisteren kwam ik ze weer tegen, in Boymans nu. Nog steeds even onbemand en levenloos, maar minder verwaarloosd. In de schoenenwerkplaats staan zelfs tafels met allemaal lapjes leer waar je in mag knippen. De idee is dat je met mallen vormen tekent op de lapjes en die dan in een doos klaarlegt voor de anonieme schoenmaker. Die kan ze dan in elkaar gaan zetten. Op een dag.  Zogenaamd.
Op planken aan de muur staan rijtjes Mexicaanse boksschoenen. Die zijn van keramiek. Niet dat je dat kunt zien, want ze staan tamelijk hoog.  Het ziet er fris en aantrekkelijk uit met al dat rood.  De mensen knippen enthousiast hartjes uit de stukken leer. Ze schrijven er de datum op en hoe ze heten en waar ze vandaan komen. Gezellibelli.

Over de bedoeling van zijn werk zegt Amorales: ‘Ik nodig het kunstpubliek uit zich als fabrieksarbeiders te gedragen en aan de werktafels onderdelen van de schoenen in elkaar te zetten. Maar net als in Mexico kunnen ze het eindproduct, de schoenen, zelf niet kopen.’ Het moet hen bewust maken van het bestaan van soortgelijke fabriekjes in Mexico waar mensen tegen een hongerloontje werken.  Echt!

Kijk, wat mij betreft had Amorales gewoon een paar rijen van die prachtige Mexicaanse boksschoenen getoond.  Niks mis mee. Maar dat is natuurlijk niet hip.  Hedendaagse kunst moet maatschappelijk betrokken zijn. Dat snap je. En liefst met een beetje ellende. Dat maakt het echter. Dus wordt er een arme Mexicaanse schoenmaker met de haren bijgesleept.  Alsof die in een mooie witte kamer keramieken schoenen zit te verkopen. Tjonge jonge. Maar nog is het niet genoeg. Want kunst moet de toeschouwer ook betrekken. Ja, voor minder doen we het niet hoor. Het is tenslotte wel de Biennale! Dus verzinnen we een tafel met leren lapjes, waar je dan fijn in mag knippen.  Zodat we ons nog beter met die arme schoenmakersknecht kunnen identificeren. Je vraagt je af. Hoe lang kan het neusje van de zalm eigenlijk worden?

| Anneke | 21-10-2004 |

zeg ook 's wat

Dit stukje is minstens 3 alinea’s te lang. Ik weet het. Maar een zeekomkommer wil ook wel eens lekker mopperen hoor. En je kunt het ook niet altijd over de Hema hebben.

Reactie van: zeekomkommer

Wat heb jij toch met de Hema? Zijn het de aanbiedingen, het lekkers of iets heel anders? Blij weer teug te zijn op zeekomkommer…

Reactie van: artgrrl

De Hema heeft dingen die van mooi van simpelheid zijn en ze hebben er worsten lekker van gorigheid zijn. Brr

Reactie van: henriette

jee ik dacht dat betrokken uit was
(hoe was die biennale trouwens in het echt?)

Reactie van: zeppo

Wat ik met de Hema heb: Henriette zegt het al.  Maar die worst eet ik niet vaker dan 1 keer in de twee jaar hoor. Zo vet!

Hoe de biennale was: Nou, afgezien van een staking waardoor we de helft gemist hebben, was het leuk. De landenpaviljoens waren een beetje kaal en afgetrapt allemaal, omdat we er tegen het einde waren. Maar toch een happening hoor. Venetie sowieso natuurlijk!

Reactie van: zeekomkommer

Ach.
Is het niet allemaal hetzelfde -kneuter tegen kneuter die kneuter verwijt dat kneuter een kneuter is?
Gezellibelli. Gezellibelle.
Niet boos worden hoor, noch verdrietig, maar ik zie de consequentie niet. Het verschil moet u toch eens wat uitleggen. Tussen “erbij betrekken” (foei!) en “gewoon tonen” (Kunst!).

Reactie van: Koen Haa

Persoonlijk denk ik dat ‘tonen’ om metaforen zou kunnen gaan. Je kan dan de gedachte overbrengen, zonder expliciet te zijn of dat iets echt moet lijken.

Maar bij ‘betrekken’ werkt dat niet. Want dan gaat het over werkelijkheid,  niet om metafoor. En dan kom je er niet met een zogenaamde schoenmakerij.

Er wordt in dit geval niet echt betrokken. Het publiek vindt het knippen in lapjes gezellig. De zogenaamde schoenmakerij lijkt in geen velden of wegen op de echte.  Het is onmogelijk om in deze setting een vergelijking te trekken met armoedige fabrieksarbeiders.
De gedachte van Amorales ‘Ik nodig het kunstpubliek uit zich als fabrieksarbeiders te gedragen en aan de werktafels onderdelen van de schoenen in elkaar te zetten. Maar net als in Mexico kunnen ze het eindproduct, de schoenen, zelf niet kopen.’ Het moet hen bewust maken van het bestaan van soortgelijke fabriekjes in Mexico waar mensen tegen een hongerloontje werken. wordt op die manier een scherts. 

Van mij mag het gezellig zijn hoor.  Maar kom me dan niet aan met die praatjes. Dat bedoel ik.
En het mag ook serieus zijn, zelfs betrokken. Heus! Maar dan moet het wel gemeend zijn. En overtuigend.

O, en over dat kneuteren: Ik kneuter hier gewoon voor de gezelligheid wat aan. Zeker. Maar het werk van Amorales wordt uitgezonden voor de biennale. De grote biennale, waar het neusje van de zalm gepresenteerd wordt. Daar mag je toch wel wat meer van verwachten dan van het weblog van een doordeweekse zeekomkommer. Me dunkt!

Reactie van: zeekomkommer

Helder -dank ter expliek.
Toch dit: misschien is het net dè plek, een Biënnale, om iets te tonen wat buiten de inner circle van ons-kent-ons en onze totale leegte valt.
Ik herinner me een flurk in de Tate wiens installatie bestond uit aan en uit floepen van het tl-licht in de zaal.
Ik ken een Spaanse flurk, die onlangs een expositieruimte totaal afbrak tot op de steen, ramen en al eruit.
Dit alles voor de hogere Kunst.
Zo komt het immorele tegenover het A-morales staan.
In deze dans van de leegte weet ik niet of het ene waardelozer is dan het andere.
Uw website daarentegen, is met veel meer liefde en vakmanschap gemaakt dan die zooi ginds.
En eigenlijk is dat inderdaad geen gezellig nieuws.

Reactie van: Koen Haa

Commenting is not available in this weblog entry.