<< Raadplaat. | TERUG | Tekening. >>

Waar geen wil is….

Dus op een gegeven moment ben je volwassen en denk je dat het over is. Zou moeten zijn. Die verdrietigheden uit je jeugd. Je bent volwassen nu en eigen baas. Maar zo af en toe springt me zo ineens wat in gedachten.
Dat mijn moeder, die aan het hoofd stond van een 8-koppig gezin, de gewoonte had te zeggen dat je niks te willen had bijvoorbeeld. ‘Jouw wil hangt op de wc’, zei ze dan.
Ik herinner me dat ik ging kijken. Ik ging naar de wc met het raampje waar de rozenstruik naar binnen groeide en ik dacht dat mijn wil ergens bovenaan zou zitten. Achter de stortbak ofzo. Waar ik er niet bij kon.

| Anneke | 17-01-2005 |

zeg ook 's wat

Waar leren die moeders toch dat dat soort dingen als verklaring zou voldoen, terwijl je als kind “Waarom?” niet met “Daarom!” mag beantwoorden…? Zoals je ook als baby móet boeren en beloond wordt met bewonderende uitroepen, terwijl dat een paar jaar later juist niet meer mag.

Geen wonder dat er zoveel mensen met onverwerkte jeugdtrauma’s zijn…

Reactie van: Eric

Die van mij hing niet eens op de wc.
Volgens mijn moeder had ik geen wil
en soms begin ik te geloven dat ze gelijk had…

Reactie van: berta

He, mijn wil stond altijd achter de deur!

Reactie van: Marjolijn

Kan-niet ligt op het kerkhof en Wil-niet ligt ernaast.’

Dat kreeg ik altijd te horen…..

Ik had namelijk niet altijd zin om iets te doen…. ‘dan maak je maar zin’

Zo’n repeterend geheel…

Reactie van: Neneh

@ Neneh: die kreeg ik ook direct in mijn hoofd, toen ik dit stukje las.

Zouden er ook nieuwerwetse wijsheden van dit kaliber zijn?

Reactie van: Zezunja

In deze reacties ben ik de uitzondering zo te lezen.. Ik kreeg nooit ‘daarom’ op ‘waarom’, ergerde me altijd enorm als ouders van vriendinnetjes dat wel zeiden.

Reactie van: KatYo

Bij ons thuis was het ook het kerkhof. Bovendien was het bij mijn moeder thuis zo dat als je “Hè?” zei, de wedervraag “Ken je niet zeggen ‘wat mot je?’” kwam, om erop aan te dringen met twee woorden te spreken. Toen mijn verse stiefzusje en ik een keer bij de zus van mijn moeder logeerden, werd mijn zusje getrakteerd op deze familiegewoonte.  Helaas was zij hier onbekend mee en was haar reactie “Wat mot je?”, hetgeen haar een onbegrepen draai om haar oren opleverde.

Reactie van: Amiek

En dan het moment waarop je jezelf voor het eerst dat soort dooddoeners hoort uitslaan….

Ik hoor mezelf nog weleens automatisch
‘dat moet je nog maar afwachten’ terug kaatsen als iemand zegt dat het (eten) er lekker uit ziet…ai.

Reactie van: sas

mijn wil stond ook altijd achter de deur.

Reactie van: bliss

“Hé ma?”
“Bijenkorf!”

Of als ik ergens melig of lacherig van werd:
“Pas op, dat wordt zo huilen.”
En daar werd ik dan al zo boos om dat ik ging huilen.

Jaja, moeders kennen dr wat van.

Reactie van: Marloes

Hoog tijd om die struik eens te snoeien.

Reactie van: Vryage

Dominant was ik
dominant en eigenwijs

pas toen mijn lief mij leerde dat dat ‘een eigen mening’ heet ging het over…

meestal…

maar soms:-(

Reactie van: zeppo

Haha wat een leuk onderwerp! Wij zeggen altijd tegen Tom van 10 “dat is goed voor je, krijg je haar van op je kont”. Te pas en te onpas! Zou hij ons al zat zijn?

Reactie van: Judith

Commenting is not available in this weblog entry.