<< Koud vandaag. | TERUG | Schetsje. >>

De mensch in de Vishal.

Ik heb het nog steeds koud. Zelfs na het zien van de gebreide mensen van Chrystl Rijkeboer.  Of juist daardoor? Als je weet dat deze gebreide veenlijken -want daar doen ze me een beetje aan denken- van mensenhaar zijn is dat misschien iets om koud van te worden. Maar je kunt er ook niet koel onder blijven.
Radicaal zijn ze. Dat is altijd wel een goeie eigenschap van een kunstwerk. Een zekere radicaliteit. Dat dan wel in zeer algemene zin. Iets kan radicaal zijn door een thema, maar ook door een techniek, een eigenschap een materiaal.  Dit werk is zo’n beetje radicaal in alle opzichten.

Ik zoek gelijkenissen met de maakster ervan, die ik toevallig ken. Meestal vind ik dat je iemands karakter in zijn werk kan zien. Dat is een leuk spel maar wel klinkklare onzin natuurlijk. Ik denk dat ik mijn buurman nog wel herken in de eerste de beste drol op straat.
Zo gewillig is mijn brein tot het leggen van verbanden en het herkennen van gelijkenissen.  Dat heeft natuurlijk niets met die buurman te maken, maar alles met het beeld dat ik van de buurman heb, dat gekleurd wordt door onze relatie. Die inderdaad niet al te best is.
Ik dwaal af. Dat komt door die vermaledijde woorden.  Je reinste allemansvriendjes zijn het, hechten zich aan alles wat er langskomt. Je begint bij de kunst maar voor je het weet eindig je bij de uitwerpselen van de buurman. Je moet ze steeds tot de orde roepen. Hop hop! Terug naar de beelden.

Wie gaat kijken in de Vishal vindt nog meer werk van Rijkeboer. Er is een grijs gebreid hoofd op een kussen, er zijn gebreide maskers aan de muur in verschillende kleuren. Het is adembenemend. Het kriebelt in je keel. Misschien wil je even verder kijken….
Maar dan is daar het half afgebreide jongetje dat nog aan de breipennen zit. Daar zie je uiteindelijk ook de zon even doorbreken. Het is een knipoog, een heel ernstige knipoog voor zover dat kan, maar toch een knipoog.  Die maakt het beeld compleet.

| Anneke | 24-01-2005 |

zeg ook 's wat

Ik weet niet, ik zie toch liever die baksels;-) van jou:-)

Reactie van: henriette

Nou moet ik natuurlijk zeggen dat dat helemaal geen jongetje is maar een verlegen doch trots vrouw-naar-man transje met z’n eerste ‘packing’ - maar dat doe ik niet.
Goeie tip overigens - Haarlem zelf is ook altijd prettig.

Reactie van: Joli(e)

insteken
omslaan
doorhalen
af laten glijden

ja ik had filosoof moeten worden

Reactie van: cockie

@ cockie

Je bent ‘t!
:-)

Reactie van: zeekomkommer

ach die mensjes daar op de grond
zijn wij niet allemaal van die breiseltjes die maar wat proberen en doen en waar steekjes aan gevallen zijn…

en dat jongetje daar wordt nog aan gebreid
dat herken ik wel;-)

Reactie van: zeppo

warme mensen
heel warm.
in deze tijd?

Reactie van: ferrie

Of het is toch een man-vrouw transje, maar om dáár nu van uit te gaan… Die expo met die griezelig echte beelden (ook vishal), heb je die ook gezien? Dat mannetje in een boot, en de zwangere vrouw…

Reactie van: forumgrrl (a.k.a. artgrrl)

@ forumgrrl

De beelden van Ron Mueck bedoel je? Heb ik gezien, verleden jaar, in de Hallen volgens mij.

Reactie van: zeekomkommer

Lijkt me toch niet lekker breien, dat haar…

Reactie van: berta

@ berta
En ze spint het ook nog eerst. Zelf. En dan die ellenlange stukken breien.

Maar het ziet er wel erg mooi uit, in het echt.

Reactie van: zeekomkommer

Commenting is not available in this weblog entry.