<< Haarlem. | TERUG | Mop. >>

Voorvertoning achteraf.

Eliane vroeg of ik wel eens schetste voor mijn objecten. Ik dacht van niet. Ja, hooguit krabbeltjes op boodschappenbriefjes enzo. Die ik meestal achteloos weggooi.

Ergens op een envelop vond ik toch nog dit. Een kleine bijna onopgemerkte verschijning van het GID.
Klik voor de hele envelop. Je ziet dan ook gelijk waarom ik ze meestal weggooi. 
Ik denk dat ik eens wat schetspapier ga kopen.  Er zit wel wat in, in sommige van die tekeningetjes. Ik stel me zo die spierwitte met eindeloos geduld gefabriceerde objecten voor en dan ruwe schetsen met diepzwart siberisch krijt op grauwig papier. Mjammi.

Maar nu eerst even keihard opruimen hier, want morgen komt de oven. Wat zal het ik het lekker warm hebben de komende weken. 

| Anneke | 26-01-2005 |

zeg ook 's wat

zodra je krabbeltjes op officieel schetspapier gekrabbeld worden is het “echte kunst”.
ik stel voor in plaats van schetspapier eenvoudige franse schoolschriftjes aan te schaffen en daar in te krabbelen. is ook handiger voor de kunsthistorici. later.

Reactie van: hansb

Of bij ieder GID een krijttekening in een ruw houten lijst.

Reactie van: henriette

ik denk dat je om te beginnen een stapeltje postbank enveloppen moet gaan halen, dan is het niet meteen zo gróóts en officieel allemaal, oh, en gratis.
(of zit ik nou meer vanuit mijn eigen ding te denken)

Reactie van: sas

Stuurde mijn bank maar van die vrolijke enveloppes, dan zou het openen ervan gelijk een stuk leuker worden.

Reactie van: carin

Ja, zie je! I knew it, I knew it, I knew it. Hartstikke mooi. Ik vind zulke dingetjes die beelden heel goed aanvullen. Maakt niks uit op wat voor papier. Die beeldjes doen zo’n denkproces vermoeden, en die tekeningetjes geven een inkijkje daarin. En ook nog gewoon mooi natuurlijk.

Reactie van: eliane

Ja!
Inlijsten die envelop!!

Reactie van: Theo

Commenting is not available in this weblog entry.