Zaterdagse zussendingen.
Oef! De update van mijn zus en ik is toch weer gelukt. Wat wel steeds moeilijker wordt is om jezelf niet te herhalen. Soms merk ik dat ik iets al eerder bijna letterlijk zo opgeschreven heb. Misschien doe ik dat wel wel heel vaak, maar als ik het vergeten ben, dan weet ik dat natuurlijk niet meer.
Ik weet in ieder geval zeker dat we het nog niet eerder over prikkeldraad hadden. Kan me ook niet voorstellen dat we het al eens over de zelfontspanner gehad hebben. Is niet mijn favoriete ding.
Van de krant echter weet ik het nog zo net niet. Er staat me in ieder geval niets van bij. Er staat vast niemand iets van bij. En als niemand zich iets nog herinnert, dan bestaat het ook niet. Toch?
zeg ook 's wat
Ik vind jullie elke keer
nog steeds
en bij herhaling
telkenmale
en in stereo
en bis bis bis
en nog maar eens een keer
steeds maar weer
heel erg superorigineel
hoor!!! :-)
ik weet niks van een krant in de zussen en ik zou het geweten hebben
de krant staat in mijn top tien van dingen die geluk brengen…
(niet bij die winkel geweest trouwens? ik gisteren nog, gordijnen besteld voor de kamer, creme velour…)
Wat een leuk project ‘mijn zus en ik’..
@ cockie
:-))
@ zeppo
Ah velour gordijnen! Ik herinner me dat ik de fluwelen gordijnen van mijn oma altijd wilde erven: ‘Oma, mag ik de gordijnen als je dood bent’....
Uiteindelijk heb ik ze ook gekregen. Mijn moeder had er een pakje van gemaakt. Een fluwelen broek met wijde pijpen, en een vlot driekwart jasje met zakken. Op de een of andere manier voelde het altijd of ik in gordijnen rondliep. Niet goed dus :-(
Reactie van: zeekomkommer
Arch, ik herinner me nog een vriendin met de gordijnen jas.
Erg leuk (en *nu* erg hip), maar ze voelde zich er vreselijk in!
ps: mijn oma had ook velour gordijnen
mijn vader ook trouwens
waardoor ik me afvraag: hoe origineel ben ik?
;-)
Commenting is not available in this weblog entry.