1969 met door mijn moeder gemaakte gele overgooier (zo heetten die dingen toch?) 1965 op vankantie in Koningswinter blij met de feestelijke strooien hoed :-) 1967 vrijdagavond net uit bad en dan mocht je nog even op blijven voor chips en limonade (prik!) 1961 in de keuken bovenop het gasfornuis 1973  tussen theedoek en servet, zeiden ze dan, o dat haatte ik!
EN OOK
Kunst
8 weekly - cultuurhaard
Suds and Soda - notes on art
Trashlog - een opraper!
Artbbq - kunst op het net
Maanzicht - club van drie
Kunstbeeld - tijdschrift
Artnet - artdatabase
Meer - veel meer!
Onderwerpen
Post
.(JavaScript must be enabled to view this email address)

<< Versje. | TERUG | Afwassen. >>


Een kwetsbare constellatie.

Ineens is de toch al veel te kleine supermarkt vol met oude mensen.
Mensen met rollators.
Zeer langzaam vooruitschuifelende mensen die midden in het gangpad stil staan zonder dat je weet waarom.
Of die juist vief zijn en overal hun kar net voor de jouwe steken om je te vlug af te zijn.  Triomfantelijke blik over de schouder.
Mensen die tegen je willen mopperen over de euro.

Het is het soort momenten waarop je geduldig moet zijn. Je ogen de kost moet geven. Hier en daar eens wat van het hoogste schap aangeven en tegelijkertijd te weten komen hoe oud ze is, hoeveel kinderen, waar ze vroeger altijd gewoond heeft. Kwieke oogjes die nog lang niet moe zijn.

Twee heel oude mannen. Ze lopen krom. Dragen allebei een grijze pet. Daaronderuit piepen wat sliertjes haren. Hun kragen zijn zwart van het vet. Maar het zijn geen vieze mannen. Het zijn ordentelijke mannen. Ze zijn geschoren en hebben nette broeken aan. Zien alleen die kragen niet meer. De sjofele schoenen.
Eentje loopt achter de kar, eentje voor. In hun kar tien potten oploskoffie en acht pakken koeken. Met zorg kiezen ze de koeken uit. Lang twijfelend of ze vier pakken kokoskoeken zullen nemen of twee en dan toch die kano’s.
Twee heel oude mannen. Zich vasthoudend aan elkaar en aan hun kleine gewoontes. Elke ochtend om half elf Nescafe met een koek en daarna spoelen ze de kopjes af.


| Anneke | 14-02-2005 |



zeg ook 's wat



Ik vind dat je inspirerend schrijft. Wat vind je van mij? Met andere woorden: ik lees jou. Lees jij mij? Goh, oog in oog aan de bar is toch heel wat eenvoudiger.

Reactie van: hansfree@chello.nl



Had het bejaardenhuis bij jou in de buurt soms een leuk valentijnsuitje bedacht voor de oudjes??

Reactie van: JamK



hier in de extra grote grootgrutter zijn op vrijdagnamiddag ook hordes ouderen waar te nemen. hinderlijk volk dat niet rechts houdt en overal maar wezenloos stilstaat en/of de zelfbedieningsvleescounter blokkeert. kunnen er geen aparte winkeltijden voor rollaters worden ingesteld? of andersom gedacht: rollaterluwe winkeltijden voor hen die snel en efficient hun boodschappen willen doen?

nb:hé die advertentietekst van reageerder hansfree heb ik al meer gezien vandaag.

Reactie van: hansb



ojee, heb ik helemaal de pointe van uw verhaal misverstaan. sorry, ik draafde wat door!

Reactie van: hansb



Zijn dat geen deelnemers aan zo’n rollatorcursus?

Reactie van: henriette



Even verplicht stilstaan. Letterlijk en figuurlijk.
En hopen dat je zelf over een jaar of 30/40/50 ook nog daar mag schuifelen.

Reactie van: KatYo



Wat ik me nou afvraag (ja, dat heb ik dan weer)...
Had hansb ook gevonden dat-ie doordraafde als jouw stukje wel in zijn gedachtelijn had gelegen?

Reactie van: Marloes



@ Marloes:
tja, een gewetensvraag.
ik reageerde wat primair, maar uiteindelijk kreeg de weldenkende milde medemens, de reden, toch de overhand.
zoiets, dacht ik dus.

Reactie van: hansb



Commenting is not available in this weblog entry.