<< Mijn zus en ik #3 | TERUG | Terugwerkende kracht >>

Zorgen

Als kind was ik al belachelijk serieus. Zo had ik bijvoorbeeld regelmatig medelijden met Donald Duck. Alstie het weer eens helemaal verbruid had bij zijn dorpsgenoten. Dan zat je de hele week in de zorgen, hoe dat nou toch goed moest komen….

| Anneke | 26-01-2004 |

zeg ook 's wat

Het is een mooi ding om, eenmaal volwassen, toch altijd nog een beetje kind te blijven. Dat oppervlakkige, dat is toch maar niks. Lang leve de zorgenkindjes!

Reactie van: mIKe

Bij ons zit het ook een beetje in de familie. Mijn zoon (toen nog heel klein)
moest altijd heel hard huilen bij Tom en Jerry.

Reactie van: cockie

Dat is nou het tragische van Donald Duck; dingen houden juist niet op. Elke week hetzelfde: een halve cent per uur verdienen met het poetsen van oom Dagoberts geld; de concurrentie van Guus Geluk, de wispelturigheid van Katrien, de wijsneuzigheid van de neefjes (al zijn die in de loop der jaren wel een stuk guitiger en ‘street-wise’ geworden), het gezeur met buur Bolderbast en de onvermijdelijke vakantiebestemming Timboektoe. Een variatie her en daar maar Donald Duck is geruststellend stabiel.
De verhalen worden wel af en toe wel erg slecht getekend - daar maak ik me zorgen over ;)

Reactie van: Rob

Morality in Europe today is herd animal morality - in other words, as we understand it, merely one type of human morality besides which, before which, and after which many other types, above all higher moralities, are, or ought to be, possible. by free casino games

Reactie van: free casino games

Commenting is not available in this weblog entry.