<< Ratsmodee. | TERUG | Padvinders. >>

Waarom webloggen leuk is #01.

Ja. Die was is inmiddels zowat droog. Maar goed. Daar komtie:

Ergens verleden jaar had ze me zuurtjes gestuurd. Vandaag kreeg ik het zoet. In een mooi pakje met een foto en twee zakjes snoepgoed. Van de Hema natuurlijk.
Ik ken haar niet. Bekijk wel regelmatig haar log met mooie foto’s. Volgde haar op haar vakantie afgelopen zomer. En toen het niet goed ging met haar poes ging ik steeds kijken hoe het ermee was. Zij op haar beurt denkt aan mij als ze in een natuurmuseum in Londen is. Wonderlijk.
Ik dacht altijd dat het voornamelijk projectie moest zijn de symphatie die je voor een weblogger opvat. Maar ongemerkt ontstaat er soms iets. Kennelijk. Je onthoudt dingen van elkaar, ontwikkelt een soort nieuwsgierigheid naar het wel en wee van de ander.  Afgelopen zaterdag had ze dan ook graag naar mijn uitstalling willen komen, maar ijs en weder staken daar een stokje voor.
En nu kwam er een pakje. Ik dacht dat het zoals meestal voor de buren was, maar nee. Het was voor mij. ´Zeekomkommer?´, zei de postbode met een grote vraag in haar stem. ´Jaja´, zei ik snel ´dat ben ik´.  En stuiterde de trap af om het in ontvangst te nemen.  Een kadootje van de Hema. Hoe toepasselijk. Bedankt Aafke :-)

| Anneke | 11-03-2005 |

zeg ook 's wat

:-)
(het was heel erg leuk om te doen, de pret om bij de hema de zakjes snoep te halen, een toepasselijk doosje vinden, organische chipjes er bij; de mevrouw op het postkantoor die fronsend naar de straatnaam keek :-); en wat je vergeet te vermelden is de verrassing die ik in ruil voor de zuurtjes kreeg :-))

Reactie van: postkuip

Commenting is not available in this weblog entry.