<< Omdat het leuk is. | TERUG | Spelen is gekleurd. >>

Truukje.

Dat truukje van verleden week, dat kan ik best nog eens uithalen. Met weer zo’n fijn kinderfotootje erbij. Ik ben de laatste tijd toch helemaal in mijn geschiedenis aan het graven.

Ik ben bezig de belangrijkste dingen in mijn hoofd een nieuwe plaats te geven. Herwaarderen.
Het is niet zo eenvoudig als een ervaring categoriseren en opbergen. Dit is het soort informatie die ingrijpt in je hele stelsel van denken en beleven. Alles komt langs en moet opnieuw bekeken worden. Geldt mijn voorlopige conclusie over deze of gene kwestie nog of moet ik hem bijstellen? Wat was mijn rol? En, de belangrijkste vraag, heb ik juist gehandeld?
Dat gaat dan van uiterst kleine gebeurtenissen tot grote zaken als vertrouwen en verraad.
Die moeilijke balans die je steeds opnieuw moet vinden in je relaties met anderen.  Ook toen al, al heb ik voornamelijk grote heimwee naar die intense kindertijd van ons.
Als jongvolwassene heb je de neiging om je ouders van alles en nog niets kwalijk te nemen. Nu ik ouder word ben ik eerder geneigd om mijn kindertijd te idealiseren. Brodsky zei daar eens over dat zelfs de afschuwelijke dingen je op den duur dierbaar worden. Gewoon omdat ze tot je verleden horen.
Ik weet het niet of dat zo is, te weinig afschuwelijks meegemaakt om daar iets over te kunnen zeggen. Dat is wel een groot geluk eigenlijk.

| Anneke | 22-05-2005 |

zeg ook 's wat

Pfff.. jij bent druk bezig in jouw hoofd.

Reactie van: cockie

Ja man, je kan je ziel beter in de was gooien geloof ik ;-)

Reactie van: zeekomkommer

En je hart in de magnetron! ;-)

Reactie van: cockie

Leuke nostalgische foto! Ik krijg er helemaal jeugdherinneringen van ( die had ik natuurlijk al, maar die komen boven, bedoel ik)

Reactie van: Esther

“dat zelfs de afschuwelijke dingen je op den duur dierbaar worden”, mooi. Dat is wel zo vind ik. En daar denkt in mijn familie niet iedereen zo over, haha.

Reactie van: eliane

juist handelen…

pfoe, die vraag beantwoorden
want wat is juist handelen? wat toen juist leek of wat nu juist lijkt of wat over 5 jaar?

en juist voor wie? in wiens perspectief?

best gedaan hanteer ik zelf maar
bij alle fouten van mijn ouders
best gedaan

juist handelen is te groot voor mij…

Reactie van: zeppo

Commenting is not available in this weblog entry.