<< Zo stil. | TERUG | Getver! >>

Het vieze ouwe vrouwtje.

Na de vakantie is ze altijd op haar sterkst. In de leemte van tussen hier en daar. Het duurt altijd even voor ik haar de baas ben. De dingen van thuis voelen onwennig aan. Is dit mijn bed? Zijn dat mijn gewoonten?

Ondertussen is het leven doorgegaan zonder mij. Ik zie het aan mijn aardappelkist. Aardappels zijn heel erg stugge doorlevers, wist je dat?
Wat nou droog en verschrompeld, schijnen ze te denken, je steekt gewoon ergens een nieuwe tentakel uit. Hoppa!

Zo gaat dat ook met mijn ouwe vrouwtje. Uit haar moeie verschrompelde lijfje steekt altijd weer een nieuwsgierig levend pootje. Klauwend naar het licht.

| Anneke | 23-07-2005 |

zeg ook 's wat

ik zou toch vreemd opkijken als er uit mijn oude vermoeide en verschrompelde lijf straks na mijn vakantie levendige scheuten zouden steken. ik ben dan ook geen aardappel en hou het bij geestelijke verfrissing.
ajeto!

Reactie van: hansb

Bintje of Eigenheimer? ;-)

Reactie van: cockie

Volgens mij een eigenheimer maar wel eentje die rijp is voor de bio-bak.
Of…......douw hem in de grond.

Reactie van: Ellen

Mooi stukje.

Reactie van: esther

Hier word ik heel melig van!

Reactie van: Moniekie

En dan eten wij altijd aardappelsoep, naar een echt Duits recept:-)

Reactie van: henriette

welkom thuis
laat haar nog maar even gaan…

Reactie van: zeppo

Euwh, daarom heb ik geen aardappels in huis.

Reactie van: Naatje

Dat ‘Is dit mijn bed? Zijn dit mijn gewoonten?’ beleef ik as we speak.

Reactie van: Zezunja

aaah, goed dat je mij er aan herinnert - volgens mij zit er nog iets in een laatje in de bijkeuken :-) en dat mag er wel uit voordat wij op vakantie gaan!

Reactie van: postkuip

Grappig, jij doet geweldig je best om mooie kunstige stekels te maken en bij stomme aardappels gaat het vanzelf. ‘t Is niet eerlijk.

Reactie van: jan

Commenting is not available in this weblog entry.