<< Zaterdag. | TERUG | Uitleg. >>

Een heel diep stukje op maandag.

Ik ben de oppervlakte moe. Al maanden laat ik alleen het voorste van mijn tong zien, en het verveelt me.
Ik zou wel eens willen vertellen hoe het met me gaat. Gewoon zo pats, eruit slingeren hoe de zaken d’r hier nou es echt voor staan. Maar ik zou niet weten waar ik moest beginnen. En als ik begonnen was zou ik waarschijnlijk niet weten hoe ik op moest houden.
Daarom volsta ik met te zeggen dat ik me soms net een gnoe voel.

(De gnoes gingen op hun gemakje wat water slobberen aan de oever. Ze hadden de hele dag van alles gedaan en waren moe van gedane arbeid enzo. Dat denk ik dan, want eigenlijk is het me volstrekt onduidelijk wat dieren doen als ze zo een beetje van A naar B lopen. Maar nu hadden ze pauze. Lekker even uitrusten bij de rivier. Slokje water. Beetje tegen mekaar aan schurken. Lekker ontspannen.

Behalve dan dat er een paar van die krokodillen zaten. Die nog niet klaar waren met werken. Of misschien wel, maar dan hadden ze duidelijk nog niet gegeten. Zij loeren op die gnoe’s. Met van die gemene ogen net boven de waterspiegel.
Ja. En dan zie je het al aankomen hè als toeschouwer.
Maar die gnoe’s nog niet. Die babbelen maar. Alsof ze niet in de Nijl staan te pootjebaden, maar in het kikkerbad. De stumpers!

Dan heb je twee soorten toeschouwers. De ene soort heeft krokodillenbloed. Die zitten op het puntje van hun stoel. Ze genieten. Suspense, agressie. Dit is leven!
En die andere soort heeft gnoebloed. Die zitten met samengeknepen billen naar het beeldscherm te roepen.
Oehoe!
Kijk nou es om je heeheen! Er zitten krokodillen!
Maar nee hoor. Ze hebben niks in de gaten. Pas als de grootste krokodil een uitval doet naar de kleinste gnoe, ja dan begint er een lichtje te branden.

Het erge van gnoe’s is dat ze dan alleen nog maar aan wegvluchten denken. Niemand die een poot uitsteekt naar de kleine gnoe. Heeft ook geen zin natuurlijk, maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat de kleine gnoe dus altijd de sigaar is. De sigaar in de mond van een pafferige bankdirecteur. Maar dat is weer een andere vergelijking.)

| Anneke | 12-09-2005 |

zeg ook 's wat

Ik zou toch op een dag - niet te lang na nu - verder gaan met de rest (die komt na de metafoor van de gnoe). Geloof me, het lucht enorm op.

Reactie van: Mieke

Je bedoelt de metafoor van de sigaar?
Die weliswaar in rook opgaat (wat letterlijk oplucht) maar waarvan de pafferige bankdirecteur het dan wel aan z’n longen krijgt (hetgeen figuurlijk oplucht)?

;-)

Reactie van: zeekomkommer

de crux is dan natuurlijk of jij de grote dan wel de kleine gnoe bent. voor het betere begrip dus.

Reactie van: hansb

Een zeegnoe, that is joe.

Reactie van: cockie

Het is wel errug vaag zo allemaal. Ik heb heel de tijd het idee dat ik naar een documentaire van de EO zit te kijken, min die sigaar dan.

Reactie van: henriette

Ik ken iemand die mij ooit vertelde dat ze wel eens ‘grote, bulderende gnoe’ werd genoemd, of zoiets. Je hebt dus ook minder passieve gnoes. Maar persoonlijk kan ik me beter inleven in de andere soort, hoor. :-)

Reactie van: Anne-Floor

Ik moest gelijk aan de dierenwinkel van Jiskefet denken en dan speciaal die aflevering over de dierenfilm. Weet niet of je het kent maar het is behoorlijk absurdistisch. Net als het echte leven dus somtijds…
(ik voel me af en toe ook wel eens een onbegrepen dier van boven de boomgrens ;-)

Reactie van: carin

Je hebt ook gnoe’s die handtasjes sparen van, U begrijpt, speciaal krokodillen leer, je moet wat te doen hebben immers zo sjokkend van A naar B.

Overigens geen idee waar het over gaat maar wel leuk geschreven.

Reactie van: Actiereactie

kom op zeg, al die hints en suggestie van weemoed en Grote Dramatieën! OF je vertelt het OF je vertelt het niet. Maar dit gedreuzel aan de waterkant -voetje erin, voetje eruit- is het te koud? ben ik te zichtbaar?- dat is nodeloos lijdend!

Echt, je bent een mens zoals wij dat ook zijn en je moet wel ERRUG je best doen om iets te voelen waarin wij niet onszelf herkennen.
Het nare is dat als je het opschrijft, dat het er dan in zulke neterige letters staat, die op geen stukken na recht doen aan de orkaan bij jou van binnen. Nou, daar komt dan jouw blogginess om de hoek kijken, om het dan zo op te schrijven dat het WEL die intensheid raakt.
Dus. SCHOP onder de kont en het diepe in. You’re the gnoe that kicked ass and got away!

Reactie van: noorderzon

Ja zeg. Noorderzon! Zal ik toch wel even zelf uit maken. Wat ik hier vertel of niet.
Maar als het je allemaal teveel is, of te weinig, mag je best ergens anders gaan lezen.
Tssk!!

Reactie van: zeekomkommer

ohoh, er worden hier duidelijk grenzen overschreden. en er wordt een lezer weggestuurd. zonder verzachtende smiley nog wel. time out!

Reactie van: hansb

Ik houd van zeekomkommer. Sorry als mijn post teveel bravoure draagt, het is eigenlijk ook een compliment dat ik reageer. Maar idd, ik wil méér. :)

Het doet me wel denken over de verhouding tussen kunstenaar en publiek. Is de kunstenaar (niet jij of ik in het byzonder) nu opgezadeld met het meer mondige publiek waar ook de huisarts ‘last’ van heeft?
Ik beschouw je namelijk wel een beetje als ‘mijn’ kunstenaar, weet je. Dat is wel een beetje vreemd om te constateren :S
Heb ik rechten? Mag ik eisen? Dat je bijvoorbeeld verder gaat dan je zelf in gedachten had.

Reactie van: noorderzon

Ja Hans, dat wegsturen zonder smiley is in het kader van het instuderen van mijn krokodillenrol.
Zou ik me iets te goed inleven?

*trekt raar gezicht waar uit twijfel moet blijken en tegelijkertijd een verzachtende smiley plus een knipoog, wat om de dooie dood nog niet meevalt*

Okee. Time out.
Noorderzon. Het eerste stukje van je commentaar pik ik wel. Ik ben het niet met je eens, maar okee.
Het tweede stukje echter vind ik aanmatigend en dat schoot me in het verkeerde keelgat. Zonder verzachtende smiley.

Het is geen koudwatervrees. Het is een kwestie van privacy. Niet die van mij, lees anders het archief eens, dan weet je dat ik genoeg prijsgeef, maar die van anderen.
De oppervlakte die ik de laatste maanden in acht nam was ook niet zelfgekozen. Ik werd door iemand gestalked en het was dus raadzaam om aan de oppervlakte te blijven.
Stoppen met loggen wilde ik niet, dat voelde als overgave. De vijand in de kaart spelen was ook geen optie.

De gevoelens waar ik over zou willen spreken betreffen mijn recente geschiedenis en er is te veel privacy van anderen mee gemoeid om de details te bespreken.

Sinds ik te maken heb gehad met een vijand die me leest ben ik sowieso voorzichtiger geworden, hetgeen ik zelf zeer betreur.

Maar voor mij persoonlijk is het genoeg om af en toe een gezellige metafoor te verzinnen. Uit de reacties blijkt dat die niet erg navolgbaar was.
Morgen weer een stukje over de afwas ;-)

Reactie van: zeekomkommer

Hee, onze reacties hebben elkaar gekruist. Anders had ik wel even gespind bij het complimentje :-)

Reactie van: zeekomkommer

Gnoes hebben trouwens een uitstekend uithoudingsvermogen - gaan maar door. Da’s een mooie metafoor. Enne, ik heb me voor de kleiclup opgegeven. Voel me daar soms ook een gnoe - beetje pruttelend in de klei. Zeegnoe en stuitergnoe. Hum.

Reactie van: Moniekie

Maar vertel nou eens: hoe gaat het?

Reactie van: Erwin

Ik vond het juist wel een heel beeldend stukje. Mooi onder woorden gebracht. Natuurlijk kun je niet zomaar over anderen loggen als je er geen toestemming voor hebt. (En als je dat wel hebt moet je nog goed nadenken)

Reactie van: petra

Bij Mijnliefdagboek van Jacq las ik dat dierenverhaaltjes meestal over mensen gaan. Ik denk dat ze gelijk heeft.

Reactie van: jan

’ Daar komt een grote krokodil,
die bijt je heel hard in je bil’, zeg ik vaak tegen mijn peuter en laat mijn vingers dan omhoog lopen en knijp zachtjes in zijn billetjes.
Hij gaat dan heel hard lachen, natuurlijk.
Het is mooi als je nog geen weet hebt van echte krokodillen en kleine gnoes, maar dat komt snel genoeg. Ik snap jouw gnoe-gevoel heel goed. En er zijn veel meer gnoe-mensen dan we denken. Denk ik.

Reactie van: Esther

Dan ben ik een blinde vink want ik zet gelijk de tv uit en ga wat anders doen. Je denkt toch niet dat ik ga zitten wachten en kijken hoe dat afloopt? :-)

Reactie van: Ellen

Commenting is not available in this weblog entry.