<< stopwoord | TERUG | Dubbelportret >>

Arie

Hij had een groot, loyaal gezicht, donker haar en hij bewonderde mij. Dat was misschien wel zijn beste kwaliteit. Natuurlijk dacht ik dat toen niet. Voor zover ik me herinner was het in mijn hoofd een behoorlijke warboel.
Arie. Eerste vriend op afstand. Met wie ik niet in de bosjes speelde, maar met wie ik ging zoenen bij de bushalte. Ik herinner me hoe ongemakkelijk dat voelde. Dat zoenen, waar ik wel nieuwsgierig naar was, maar meer in theorie, bleek al snel. Zijn bewondering ging, gek genoeg,  tegenstaan, meer nog dan zijn natte zoenen.
Ik probeerde nog een tijdje het te ontkennen, maar tegen tanende liefde is geen kruid gewassen. Toen ik het uiteindelijk uitmaakte zeeg hij op zijn knieën op het tuinpad en huilde. Ik stond bibberend te wachten tot hij wegging, niet minder ontredderd dan hij.

Zoiets, dat nu al dertig jaar in m’n hoofd zit. Ergens in dat gekke samenraapsel in mijn hoofd, samen met duizenden andere dingen. Dat wilde ik nu ineens met u delen.

| Anneke | 06-02-2004 |

zeg ook 's wat

Te grote bewondering is net zo erg als natte zoenen, bah, je gaat er zo vreselijk van kleven…..

Reactie van: Jacinta

As with the Christian religion, the worst advertisement for Socialism is its adherents. by casino online

Reactie van: online casino games

Commenting is not available in this weblog entry.