<< foto’s | TERUG | Expo >>

Met gepaste trots

Inge sprak mij bestraffend toe. Het moest nu maar eens uit zijn met die schaamte. Nergens voor nodig. Dat is natuurlijk altijd fijn. Als iemand zegt dat het niet nodig is, dat het goed genoeg is. Maar.

Ik kan mezelf niet los zien van de wisselwerking met anderen. Als subject ken ik geen schaamte. Ik ben echter slechts ten dele subject. Sterker, het belangrijkste deel van mij, namelijk dat wat in verbinding staat met u, de ander, is object. Nou, als je je daar eenmaal bewust van bent is je gedrag nooit meer zonder censuur.

Hardop zeggen dat ik me schaam is een bezwering. Ik zet als het ware mijn schaamte te kijk, in plaats van mezelf. Dat maakt het makkelijker. Stoort u zich er vooral niet aan. Het betekent niet dat ik mezelf minacht, eerder andersom, ik wil graag dat u me aanziet voor de geweldige persoon die ik zelf denk te zou willen zijn.

(Die laatste zin bevalt me niet. Ik wil brutaal zijn en tegelijkertijd bescheiden. Volgende keer in de serie ‘Zwaar op de hand’ een stukje over twijfel. Misschien.)

| Anneke | 20-02-2004 |

zeg ook 's wat

Schaamte als bliksemafleider. Zodat het eigen huis gespaard blijft. Mij niet onbekend. Maar als ik de techniek bij een ander herken overvalt me altijd een gevoel van misplaatst overdrijven. Een parachute bij het springen van het halve-meterhoge muurtje. Oordopjes in de woestijn. Zwembandjes bij een regenbui. Airbag op de fiets.

Want ook. Schaamte als zelfopgelegd juk. Als spannend corset, als onloswrikbare boeien. Als verlammende betovering. Als te nauwe kist. Geen bewegingsruimte voor het ganse ik.

Schaamte als gevolg van het niet bereikte ‘had gemoeten’. Het is één mijner wensdromen om zonder schaamte te zijn. Om de woorden ‘zou moeten’ te schrappen, of toch zoveel te mijden. Mijn strenge woorden, schijnbaar aan Uw adres gericht, waren dan ook in eerste instantie aan mezelf gericht.

Laat U dus verder niet door mijn strengheid van de wijs brengen. Als ik mezelf op die manier toespreek probeer ik dat immers ook niet te doen. :)

En wat betreft de serie ‘zwaar op de hand’, vooral doen. Zeker over twijfel, daar krijgen wij niet genoeg van. Misschien zelfs over de schaamte over de twijfel?

Reactie van: Inge

Van hier uit gezien is het muurtje veel hoger, en het geluid van groeiende cactussen is oorverdovend, hoor ;-)

Ik heb dat al m’n hele leven, dat ik de dingen heel anders inschat
dan de gemiddelde ander.
Inmiddels weet ik dat natuurlijk wel. Maar weten is kennelijk iets anders dan ervaren.

(uiteindelijk is het natuurlijk verzet)

Reactie van: zeekomkommer

Tja, die Inge is mij er eentje. Blinkt nogal uit in doordachte reacties.

Overigens beviel mij Uw link naar de Groene Amsterdammer zeer. Een uiterst lezenswaardig stukje dat mij stof gaf, zowel tot nadenken als ook om ooit nog eens op terug te komen.

Natuurlijk niets te na gesproken over Uw eigen stukjes. Over de kwaliteit daarvan bestaat geen twijfel. Vooral ook die serie ‘Zwaar op de hand’. Heerlijk.

Reactie van: mIKe

@mIKe

U doet me zowaar blozen.

Ik las ooit een quote van Charlotte Mutsaers, die een snaar raakte toen ze zei nog nooit onder de indruk geweest te zijn van mensen die veel boeken gelezen hadden. In eerste instantie verworpen als arrogante schrijverspraat, besefte ik nadien de fond van haar quote. Niet lezers maar schrijvers verdienen lof. De eersten bestaan slechts bij gratie van de laatsten.

 

Reactie van: Inge

@Inge: Een belezen mens is niet per se een goede lezer. Het heeft er volgens mij weinig mee te maken. Maar ik durf te zeggen dat U dat wel bent. Zonder goede lezer is iedere schrijver waardeloos. Pure symbiose, zou ik het willen noemen.

U laten blozen ging per ongeluk.

Reactie van: mIKe

The man who gets angry at the right things and with the right people, and in the right way and at the right time and for the right length of time, is commended. by online roulette

Reactie van: casino online

Commenting is not available in this weblog entry.