<< Mop. | TERUG | Hoera! >>

Op de valreep.

Waar ik moeite mee heb is kiezen. Het innemen van een standpunt. Alsof er maar één mogelijkheid zou zijn!
Vaak heb ik gedacht dat ik meerdere alter ego’s zou moeten ontwikkelen, zodat ik er zo veel mogelijk standpunten op na zou kunnen houden. Natuurlijk heb ik dat nooit gedaan. Het leek me gestoord en bovendien erg ingewikkeld.

Wat een wonder dat er een dichter bleek te bestaan die er maar liefst 25 alter ego’s op nahield, met eigen biografieën en een eigen stijl van schrijven. Bovendien is Fernando Pessoa een dichter van de dingen. De discrepantie tussen de dingen en de woorden. Dat ze los staan van jezelf, dat je zelf los staat van het verhaal dat je zelf bent.

XXXIX
Het mysterie der dingen, waar is dat?
Waar is het, dat het zich niet laat zien
Althans om te tonen dat het mysterie is?
Wat weet de rivier hiervan en wat de boom?
En ik, die niet meer ben dan zij, wat weet ik ervan?
Telkens als ik naar de dingen kijk en denk aan wat de mensen ervan denken,
Lach ik zoals een koele bergbeek klatert over stenen.

Want de enige verborgen zin der dingen
Is dat ze geen enkele verborgen zin hebben.
Het is vreemder dan alles wat vreemd is,
Vreemder dan de dromen van alle dichters
En de gedachten van alle filosofen,
Dat de dingen werkelijk zijn wat ze lijken te zijn
En dat er niets te begrijpen valt.

Ja, dat hebben mijn zintuigen helemaal alleen geleerd:
De dingen hebben geen betekenis: ze bestaan.
De dingen zijn de enige verborgen zin der dingen.
(1914)

 

| Anneke | 27-01-2005 |

zeg ook 's wat

Ik vind één ego al zo vermoeiend! Je mag die van mij er wel een dagje bij, ga ik egoloos door het leven;-)

Reactie van: zeppo

Commenting is not available in this weblog entry.