Briefjes.
In het appartement hingen her en der briefjes. Op de brievenbus, dat er geen Telegraaf in mocht. Op de WC dat je 2 keer door moest trekken. Aan de wasmachine dattie niet centrifugeerde. Maar het mooiste was toch wel het briefje dat op de stereo zat:
Ondertussen ben ik steeds geïntrigeerder geraakt door dat briefjes fenomeen. Ik deed het zelf al in de winkel natuurlijk. En nu die appartement-mevrouw met die briefjes. Maar ook in het Duitse deel van het drielandenbos. Ha, die Duitsers hadden ook overal bordjes bij staan. Met ellenlange teksten. Over het hoe en waarom. Of waarom niet:
Die neiging om de dingen onze wil op te leggen. En als ze niet meer naar behoren functioneren ze alsnog een stap voor te willen zijn. Een rare mengeling van voorkomendheid en bemoeizucht. Om vergissingen te voorkomen moet alles tot in den treure uitgelegd. Dat je niet denkt dat de zaken anders in elkaar steken. Maar tegelijkertijd ook lekker dominant: Stekker er uit trekken svp! Alsof er geen mensen bestaan die expres de stekker er in doen om het eens mee te maken…...
zeg ook 's wat
Bij mij op de hoek staat een kleine auto. Achter de ruit hangt een briefje met grote rode letters: AL DRIE KEER INGEBROKEN. BEVAT NIETS VAN WAARDE.
Mijn buurvrouw heeft al 45 jaar een bordje op haar voordeur met “mevouw Lelie 2 keer bellen”. Dat heeft ze meegenomen toen ze uit een bovenwoning kwam. Ik moet telkens aan Dirk&Desiree; van Hein de Kort denken. Mevrouw Lelie zou de moeder van Desiree kunnen zijn. En daar woon je dan naast…Ze spaart ook Laven.
Op mijn eerste studentenkamer werd ik knettergek van mijn briefjeshospita (“Tussendeur dichtdoen”, “Licht gaat vanzelf uit”, “De keuken sluit om tien uur ‘s avonds”.). Gek genoeg heb ik het er maar twee maanden uitgehouden.
Ik moet door je log denken aan mijn opa. Die had een gammel keukentrapje staan met een groot papier erop: “NIET GEBRUIKEN! KAPOT!” Intussen gebruikte hij het trapje regelmatig.
Dus heb ik hem maar een mooie Leifheit gegeven… :-)
Ik heb een Amerikaanse vriendin. Toen wij daar waren heeft ze gedurende ons verblijf overal in huis post-it memo’s opgehangen bij alles waarvan ze van ons het Nederlandse woord hoorde. Het leek wel een post-it reclamespotje. Maar het werkt; nu twee jaar later weet ze alle woorden nog.
ik heb overal van die briefjes met hoe ik heet en waar ik naartoe gebracht moet worden hangen
Ja Sas, dat heb je met een zwervershart.
Die briefjeshospita, haha. Dat moet wel een verschrikking zijn. Dat je het daar nog twee maanden uitgehouden hebt!
Reactie van: zeekomkommer
net nog bij de drogist “gelieve niet de scheermesjes te pakken. Dit kan gezien worden als diefstal” - ga ik gelijk denken ‘kan’ dus er is een kans dat het anders gezien wordt. En hoe dan?
Reactie van: Monique
je bent recalcitrant vertelde een lerares mij ooit (ik moest natuurlijk eerst opzoeken wat dat betekende).
en dat word ik van dat soort briefjes: recalcitrant.
Beter: “Deze auto is van een Utrechter en die laat er niets in liggen”
In Berlijn geen bordjes, behalve die met Verbrechensbekampfung erop…
It is the customary fate of new truths to begin as heresies and to end as superstitions. by casino games
Commenting is not available in this weblog entry.