<< Dit dan. | TERUG | Verhuisd >>

Naar het licht.

In de zak waar al een week een paar wortels liggen broeit iets. Ik heb namelijk de gewoonte om niet alles op te maken. In de pan blijft nog anderhalve aardappel over. Van de paprika snij ik meestal maar driekwart. In mijn koffiekopje zit altijd nog een laatste slokje. Nutteloze reserves,  want later kieper ik ze toch nog weg.

Deze twee wortels hebben besloten de moed niet op te geven. Verdomd dachten ze, als jij te besodemieterd bent om ons op te eten dan verzinnen we zelf wel wat. En ze ontwikkelden kleine groene dingetjes aan hun kroon. Miniscule stengeltjes, groeiend naar het licht.
Kijk.
Dat zijn nou mijn wortels!

| Anneke | 01-12-2005 |

zeg ook 's wat

Moet je ze in de tuin begraven, dan heb je je eigen wortelplantjes…of werkt dat zo niet?

Mooie foto!

Reactie van: Anna

De trots, één en al moederkloek. ;-)
Ik zie een vervolg komen op Seeds in space.

Reactie van: Actiereactie

Idd mooie foto, het lijkt of ze zich hebben laten inspireren door jouw werk.

Reactie van: Amiek

ah, daar zijn je tenen weer.

Reactie van: jacq

Ik vind het altijd erg wonderlijk, die donkere bak onder de gootsteen waar nieuw leven in ontstaat. Dan wil je aardappels gaan schillen en besef je opeens hoe heerlijk complex en verassend het leven is. En dan ga je daar heel filosofisch over nadenken en dan roept je moeder je tot de orde, “Waar blijf je nu met die aardappels?”

Reactie van: ello

Nee joh, dat is het zeekomkommervirus!

Reactie van: Moniekie

Wat een leuke foto. Als je ze ingraaft gaan ze volgend jaar bloeien en dan kun je daarna zaad oogsten voor het jaar daarna. Ik zou ze gewoon maar opeten!

Reactie van: petra

ha, helden zijn het!
die niet te stuiten levenslust!

(en nou kun je ze natuurlijk al helemaal niet meer weg gooien… in de schoen voor het paard van sinterklaas dan maar?)

Reactie van: zeppo

Aardappels met pluimen zijn erg. Dit is net een treetje lager.

Reactie van: Roelof

Commenting is not available in this weblog entry.