Vergeet die nieuwe schoenen even.
Of het wat gaat worden met die edelsmederij dat is nog maar de vraag. Het is precies werk, en ik ben slordig. Je hebt er allerlei speciale spullen voor nodig en die zijn duur. En al die dingetjes zijn zo verrekte klein, dat zelfs ik er moeite mee heb. Maar.
De werkplaats is heerlijk!
Ik ben er heel trots op. Haha :-)
Ik zie ook wel wat er aan mankeert hoor. Om te beginnen is het ongeveer 4 keer te groot, de koperen strookjes zijn asymmetrisch, en aan de achterkant zit de brochering een beetje scheef. Het moet nog wel gepolijst worden. Dan gaat het glimmen. Best mooi denk ik. Al heb ik nu al een lichte voorkeur voor de achterkant.
Ik heb nu gezaagd, gevijld en gesoldeerd. Oja, en geboord met de kolomboor. Dit alles geeft me een gevoel van professionaliteit. Zoiets als in de pannen roeren, maar dan veel bevredigender. Het geeft een schijn van vakmanschap. Alleen al me omringd te weten door al die fijne gereedschappen.
Ik zou bijna zeggen dat het een zuiver romantische kwestie is. Maar ik hoop toch wel wat technische vaardigheden op te doen. En die dan te combineren met de liefde voor de achterkant van dingen. Daar zou best iets moois uit kunnen groeien.
Nou. En omdat ik het niet kon laten ook nog even dit :-))
zeg ook 's wat
Moest het symmetrisch dan? Ik hou daar helemaal niet van. En ik vind inderdaad de achterkant ook mooier.
Het doet me denken aan de handenarbeidles van vroeger, waar we ook dat soort dingen maakten. Was erg leuk om te doen. Heel erg leuk.
Ik wil ook dingetjes maken. (andere dingen dan kinderen)
achterkant is mooier, nu nog de wintermaanden onder de grond, wordt ie nog mooier.
hup speldje eraf, plak op de andere kant, klaar! mooooooooooooodern mooi!
Misschien inderdaad je toeleggen op achterkantjes.
Zoals je die werkplaats becshrijft: verukkelijk! Kwilook!
Nou moe.
Jullie konden best even zeggen dat het heus wel meevalt voor een eerste ding ;-(
Maar.
Ik ben er niet op uit om metalen sieraden te maken. Sterker, ik ben helemaal niet zo’n sieradenmens en een broche zie ik mezelf niet snel dragen.
Ik wil onderzoeken hoe ik met mijn absurd kleine voorwerpjes en een beetje edelsmederij vooruit kan komen met mijn serieuze werk.
Reactie van: zeekomkommer
Het valt heus wel mee voor een eerste ding.
Ja, ik mag toch ook weleens slijmen.
Vinnik ook Esther :-))
Reactie van: zeekomkommer
Probeer eens iets beugel achtigs (niet iets pinnigs -te gevaarlijk) aan de vóórkant!
Met jouw werk heb ik altijd bedenkingen. Wat is dit nu weer. Hoe kom je dáár op.
Zo blijft het levendig en vernieuwend.
Blijf me fascineren met je “probeersels”!
@ theo
Wat een fijn compliment! Ik dacht eerst dat je me aan het plagen was met die beugel.
(Tenslotte heb je weet van de toestand van mijn gebit ;-))
Reactie van: zeekomkommer
Mooi woord: brochering. Ik heb er twee keer goed naar moeten kijken voor ik begreep wat er stond :-)
mijn god! d’r tenen zijn weg!
weg handelsmerk, weg goed idee.
@ jan
Ja, het is niet alleen een wereld van stoere gereedschappen.
Ik hoorde nog zinnetjes voorbijkomen als
“plaats de pioentjes op het werkstuk”
en
“we gaan eerst even de speld torderen”
Uiterst veelbelovend dus :-)
Reactie van: zeekomkommer
Sucses verzekerd volgens mij. Klinkt allemaal heel leuk, gezellig en semi professioneel. :-))
Ga vooral zo door!
Commenting is not available in this weblog entry.