<< Sijbrands’ hoofd. | TERUG | Mijn maag. >>

Hoe toepasselijk!

Als ik winterbomen zie denk ik altijd aan Mondriaan.  Hoe hij de dingen steeds verder terugbracht. Tot hij nog slechts die gekke tafelkleden overhield.  Zo bijzonder.

Het gekke is dat Mondriaans denken helemaal niet zo abstract was. Hij geloofde dat zijn kunst de mens kon bevrijden van de aardse wereld der dingen en een diepere geestelijke werkelijkheid kon openbaren. Maar als ik iets opvallend vind aan die rasters is het wel dat ze nergens naar verwijzen.

| Anneke | 23-12-2004 |

zeg ook 's wat

Dit stukje zet te denken Anneke.
(En wie denkt reageert niet. Daarom blijft het hier zo stil hoor.) :-)

Reactie van: cockie

Of overal naar.
das zo fijn.

Reactie van: zeppo

Ik ben ‘t helemaaaal nie met je eens zeekomkomkom,
hoe abstracter de kunst, hoe meer ik er bij voel.
maar ja - ik ben 1 en al techno.
Abstractie is ook universeler.

Reactie van: Joli(e)

Ja, maar, ergens iets bij voelen, dat is natuurlijk wel errug subjectief.
Overigens, ik vind ze ook geweldig, maar juist omdat ze zijn wat ze zijn. Een wereld in zichzelf.  Zo plat als een dubbeltje maar toch vol beweging, de zwarte lijnen vibreren, je ogen vliegen over het doek, maken als het ware weggetjes van het gele vlak naar het blauwe naar het rode.
Ik weet niet of abstractie (in de kunst) universeel is, ik heb daar zo mijn twijfels bij. En iets dat naar alles verwijst, verwijst natuurlijk niet echt. Maar als je zegt dat het je blik vrij maakt om verder te zien dan je neus lang is,  dan ben ik het met je eens.

Reactie van: anneke zeekomkommer

Ja, Eh, daar ben ik nog even. Ik ben helemaal op dreef. Haha.

Volgens mij is het met abstractie in de kunst net als met de onlinecasino commentaren. Het lijkt op de een of andere duistere manier altijd wel te passen, en dat niet alleen, het lijkt ook nog eens vreselijk diepzinnig.

Maar de betekenis ligt niet in de dingen zelf, de betekenis ligt in de mensen die hun wereld proberen te duiden. In de wetenschap proberen we dat zo te doen dat de betekenis boven de subjectiviteit uitstijgt omdat ze dan waardevaster is. Met wiskunde kan je wat aan bijvoorbeeld.

Op het andere gebied waar betekenissen niet in fysieke zin omgezet kunnen worden, is het zaak om zo helder mogelijk te denken en te formuleren. Diepzinnigheid vertroebelt dan alleen maar. De gedachte dat abstractie universeel is is volgens mij zo’n quasi diepzinnigheid. Wat zegt zo’n zinnetje nou helemaal? Wat is precies abstractie? Wat is universeel?

Mondriaans abstractie was getuige zijn eigen theorie helemaal niet abstract. Abstraheren is het terugbrengen van een veelvormigheid tot elementen waarmee je nieuwe complexe veelvormigheden op kunt bouwen.
Maar wat wordt hier opgebouwd? Buiten het schilderij sowieso niets. Buiten het schilderij raast de betekenismachine gewoon door. Werk als dat van Mondriaan, maar denk ook aan van Gogh, krijgt mythische proporties door het onbegrip dat het opwekt. Door de mensen die er vervolgens van alles in menen te zien. Dat van Gogh en Mondriaan schilderijen hebben gemaakt die dat teweeg konden brengen is natuurlijk een fantastische prestatie. Door hun schilderijen moest men op een gegeven moment herzien wat goed was. Wat kunst is. Wist men even niet meer hoe kunst beoordeeld moest worden. De wereld op zijn kop. Ja. Maar wel een elite wereld. Voor iemand in Irak betekent een Mondriaan net zo min iets als voor het meisje bij de Bijenkorf dat de kadootjes inpakt met Mondriaanpakpapier.

De wereld is er niet beter op geworden. Mondriaan is (net als van Gogh) verzwolgen door het kapitaal en de kunsttheorie. Alles waar hij ooit voor stond en wat hem zo onzettend ver deed gaan in zijn werk is teniet gedaan. Gelukkig hebben we de reproducties nog.

Reactie van: anneke zeekomkommer

Hm… ik lees ‘t nu pas.
Ik zie abstractie als de ware diepere essentie van alle dingen - alles in de natuur (en alles is natuur - ook dat wat door mensenhandjes gemaakt is) heeft tenslotte abstracte roosters en bij benadering (ideale) wiskundige abstracties als basis.
Dat bedoelde ik.
Onbegrip over kunst vind ik niet boeiend omdat dat toch vaak een resultaat is van luiheid.
Maar ik kan er nu even geen essay over schrijven omdat er een oliebol dwarsligt in mijn slokdarm.

Reactie van: Joli(e)

Jammer van die oliebol ;-)

Reactie van: anneke zeekomkommer

Commenting is not available in this weblog entry.