<< Wat ik zeggen wou. | TERUG | Updeet! >>

Oblomov en Belcampo.

In de slaapkamer ligt de hele afdeling textiel ongewassen en gekreukeld in stelling: allemaal eigenhandig uit de wasmand gekropen natuurlijk. De laatste schone onderbroek heeft zich uiteraard verstopt. Daar kan je op wachten. Ik haal mijn schouders op. Eerst maar even wat eten dan.
Oioi. De keuken gaat verscholen onder een laag vet. Een berg serviesgoed staat me vuil aan te grijnzen. Wegwezen hier! Tijdens de vlucht weet ik nog net een half glas sjuderans en een gerimpeld appeltje weg te kapen.
Het laminaat probeert zich aan mijn voeten te hechten maar ik schlik-schlok dapper door. Bij de eettafel aangekomen blijken de complete administratie van een maand, een legioen kantoorartikelen en een keur aan klein spul de, uuhhh, handen ineen te hebben geslagen. Ik kan nog net mijn glas kwijt. Het bordje met mijn appel niet. De stapel post die ik daarvoor moet verleggen springt op de grond maar ik gris het, plotseling ongeduldig, weer bijelkaar. Flap. Liggen! Daar! Tss. We zullen eens zien wie hier de baas is!
Maar ik zit helemaal niet lekker. De dreigende blikken van de onbeantwoorde post zijn bepaald angstaanjagend. En volgens mij hoor ik de kantoorartikelen zachtjes maar zeer gemeen lachen.
Okee. Game over.
Een verstandig mens weet tenslotte wanneer ze genade moet vragen.

(kortgezegd: dictatuur van het praktische, verzet, kansloos, capitulatie, verlies incasseren, rommel opruimen, dapper!)

| Anneke | 27-08-2004 |

zeg ook 's wat

Niets nietsnut hoor, gewoon een té interessant leven om je met aardse zaken bezig te houden… toch? Van de andere kant; een voorjaarsschoonmaak kan ook in het najaar.

Reactie van: Dimitri

oei, dan dan wilde ik jou iets over de p o s t sturen, wat doe ik je aan :-)

Reactie van: postkuip

Kijk, dit vind ik nu een zeer legitieme reden om de boel af & toe een beetje te laten versloffen: het levert zulke prachtige stukjes op! Erg herkenbaar ook. :o)

Reactie van: GeeSpot

This is me - twintig jaar geleden. Is echt bevrijdend om op te houden met dat gedrag. En wat een tijd je overhoudt door een opgeruimd bestaan, je hebt geen idee. Nooit meer zoeken.

Reactie van: eliane

Waar was je???
Bij mij thuis???

Reactie van: Berta

Mmmm…grappig, ‘t is toch maar een droom? Toch?

Reactie van: trudie

Ja man, ik zit er maar een beetje op los te fantaseren. Het is best wel rommelig hoor, momenteel, maar zo erg als beschreven is het de afgelopen 20 jaar niet geweest.
Ik moest er aan denken nu T. eindelijk aan het capituleren is en de schade opneemt. Dat ik ook zo mijn worsteling met de realiteit heb gehad…...

Reactie van: zeekomkommer

Realiteit is voor mensen die zich in het weekend verkleden als negerzoen en zo met brandende fakkels over straat gaan!

Reactie van: Marten

Dat is goed nieuws dus van T.?
Begrijp ik?

En soms moet je de realiteit ook voor een gesloten deur laten staan. Zolang je maar weet dat ie wacht.

(zeppo schrijft een tegeltje)

Reactie van: zeppo

Geweldig stukje!

Reactie van: Agnes

>Dat is goed nieuws dus van T.?
>Begrijp ik?

Het spoor is min of meer gelegd, zal ik maar zeggen. Nog best wel spannend dus.

Reactie van: zeekomkommer

Vaak is inzicht van ‘dit werkt niet’ een belangrijker stap dan de uiteindelijke stap. Maar ik hoop dat die T. snel z’n weg vindt;-)

Reactie van: zeppo

Oblomov weet ik niet (of was dat iemand die steeds lui op de sofa lag; dat zou kunnen) maar Belcampo is: De dingen de baas. Prachtig verhaal.

Reactie van: Irene

What improves the circumstances of the greater part can never be regarded as an inconveniency to the whole. No society can surely be flourishing and happy, of which the far greater part of the members are poor and miserable. by blackjack

Reactie van: blackjack

Commenting is not available in this weblog entry.