Ik heb wel eens een dagboekje gehad, maar dat heb ik later weggegooid zo erg schaamde ik me voor de onzin die ik erin uit kraamde. Terwijl ik eigenlijk alleen maar verslag deed van dingen die ik deed of dacht. Eigenlijk is dat best raar, dat ik me schaam zodra ik mezelf uit. Want binnenshoofds schaam ik me nooit.
Zo mag ik bijvoorbeeld graag en met genoegen in de spiegel kijken, maar niet als er iemand bij is. Dan ga ik gekke bekken trekken, en rare houdingen aannemen. Op de een of andere manier wil ik niet dat iemand me ziet.
Dan moet je nodig een weblog beginnen. Met ware doodsverachting druk ik op de knop verzenden. En nou maar hopen dat het went…...
zeg ook 's wat
Het schamen went.
wie zich werkelijk zouden moeten schamen hebben nergens last van
Reactie van: trudie
Ik vind hier niet zo dadelijk iets om zich voor te schamen.
Reactie van: Inge
Commenting is not available in this weblog entry.