Omweg als methode.
Wat mijn moeder nog meer zei. ‘Ik zal het voor je uittekenen’ als je te kennen gaf iets graag te willen hebben. Op het laatst deden we dat dan maar zelf. Vroegen er niet meer om. We tekenden de dingen die we wilden hebben. Bedelkettinkjes, basketballs, prinsessejurken, huisdieren. Ik herinner me de huisdieren die we nooit kregen. Schoenendozen met getekende hamsters, schildpadden en marmotten. Met een echt bakje water en een beetje sla of stukje peen erin.
Vandaag in één van mijn oude academieboekjes deze tekening gevonden. Ik was vergeten dat ik altijd al van de zeedieren was. Het eerste boekje stond er vol mee. Later werd het minder. Geen idee hoe het komt dat ik zover afgedreven ben. Of is het weer zo’n verhaal van een u-bocht? Toen wist ik in ieder geval niet wat ik ermee moest, met al die vormen. Ik wilde meer, ik wilde inhoud.
Met mijn ogen van vandaag zien ze er gewichtig genoeg uit. Het lijkt erop dat ik op een bepaald ogenblik mijn wil ben gaan tekenen. De wil op de wc waar ik niet bij kon. Maar die ik wel vermoedde. Mijn wil als een verzameling freudiaanse objecten. Ik begrijp ze niet helemaal, herkende ze niet als mogelijkheid en twijfel er ten zeerste aan. Maar zeg nou zelf. Het is wel weer een ronkende verklaring!
zeg ook 's wat
Ik ben ook nog op zoek naar verklaringen voor vanalles dat ik doe en verzamel en schrijf enzo..
hoe de frustratie dan toch weer tot kunst leidt (lijdt)
zal ik mijn kind dan ook maar?
ach nee, dat doe ik vast al ongewenst…
ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt…
Maar soms lijken het ook erg baarmoeders en eierstokken. Wat weer een associatie heeft met zeedieren. nouja voor mij. Namelijk als je ooit een filmpje hebt gezien van dat dingetje rond de eierstok dat de eicelletjes opvangt. Follikel ofzo? Het heeft iets van een wuivende zeeanamoon.
Verklaart niks. associeert wel.
ik wil het graag begrijpen.
Achteraf begrijp ik wel waarom je professioneel duikster bent geworden..
Commenting is not available in this weblog entry.