Virtuele personages.
Van de zomer, ergens op een terras. Twee vrouwen.
De ene ratelde op vol volume. De ander kreeg het er zichtbaar benauwd van.
Net als ik trouwens. Het mens hield maar niet op.
Ik had nog maar twee slokken koffie op of ik was al op de hoogte van haar ziekenhuisopname, de problemen met haar man en de pech die ze gehad hadden met het nieuwe huis.
Ze had het niet eens tegen mij. Man!
En die andere probeerde er maar tussen te komen. ‘Wat ben je toch druk’, zei ze toen de ratelaarster eindelijk een slok van haar thee nam, ‘ben je nou zo zenuwachtig? Uit je email had ik juist de indruk gekregen dat je zo’n rustig type was.’
Daar moest ik aan denken, op weg naar Utrecht.
Je weet maar nooit tenslotte, bij zo’n ontmoeting met virtuele personages. Maar het waren stuk voor stuk hele fijne mevrouwen. En niemand ratelde.
Ze hadden alleen wel allemaal een camera….....
zeg ook 's wat
Commenting is not available in this weblog entry.