Nou, en dan dit.
Voel me nog steeds niet lekker. Ga ik niet over zeuren hoor. Kost mij te veel moeite. Ik heb alleen zin om tegen iets nieuws aan te kijken. Dus doe ik even een nieuw plaatje (kan groter).
Ik heb wat leuks verzonnen voor de nieuwe uitgave van Manebrand. Het thema is de Verdikking.
Want hoe langer je leeft hoe dikker het wordt.
Ja, je buik ook meestal, maar dat bedoel ik niet.
Ik bedoel dat je verzamelt.
Ervaringen, gedachten, herinneringen. Knopen op je gevoelsleven.
Ik moet ze alleen nog even opnaaien.
zeg ook 's wat
Goh….....jij verzint het ook waar je bij staat. Wat een leuk iets heb je weer gemaakt.
Wat een heerlijk ding, en wat zit er weer veel achter om over te filosoferen. Het is dat ik nu naar bed ga en alle knoopjes hoop los te laten, anders kan ik hier nog uuuuren over nadenken!
Het is een beetje biggetjes achtig! Geweldig verzonnen!
Inderdaad,geweldig verzonnen !
oh, alles wat jij maakt wil ik voelen!
Ik vind dit ook erg mooi. Ik hoop echt voor je dat je je gauw weer beter voelt. Want zo’n aanhoudende malaise is niks natuurlijk. Dat leidt de aandacht maar af van het creatief proces (hoewel daar voor ons gelukkig nog niets van te merken valt). Veel beterschap dus!
omdat ik niet zo instantkreatief ben schrijf ik m’n herinneringen van me af.
in de hoop meer ruimte te krijgen in de linker hersenhelft (of de rechterhelft, daar wil ik van af zijn), om de virtuele verdikking tegen te gaan.
Verdikking door te leven kan gezien worden als verrijking. Dus positief. Op die buik na dan ja. (LOL)
En toch is het misschien wel slim om heel af en toe in dat hele proces van knoopjes vergaren, vooral de knopen op je gevoelsleven eens te verwijderen, er bestaan tornmesjes voor….
Knoop met mate…
Commenting is not available in this weblog entry.