Stilleven met blauwe dop.
Nou ja, ik heb er nog geen zin in hoor, maar dat is elk jaar zo. Wij zijn mooiweerrijders. Onze paradepaardjes staan de hele winter op stal. Voor dagelijks gebruik rossen we gewoon onze ouwe krakkemikkige af. Zoals elke stadsbewoner wel zo’n beetje doet. Een mooie fiets is zo verdwenen.
Dat is echt niet iets van de laatste tijd hoor. Veertig jaar geleden werd mijn eerste al gestolen. Een kleine blauwe. Hij stond te glimglimmen tegen een boom terwijl ik voor een stuiver snoep ging kopen. En toen ik terug kwam met mijn trekdrop wassie weg.
Enniewees. Daar wou ik het eigenlijk ook niet al te lang over hebben. Want ik ga dus een eindje fietsen. Ondertussen post ik even een stilleven met blauwe dop. En dan later de zussen, okee?
Update: De zussen zijn klaar.
zeg ook 's wat
Tot straks!
voor een stuiver kon je een zakje zwartopwit kopen, of een trekdrop (zoet), of een atlasdrop (zout) of een puntje harde stroop waarom een papiertje was gerold.
(uit de serie; opa vertelt)
ohohoh!
maar zeg aub nooit meer ‘enniewees’!
@ Joli(e)
Ow, nou solly hool…..
Reactie van: zeekomkommer
Commenting is not available in this weblog entry.