Baas in eigen hoofd.
Hoe ze zich mixen. De dingen in je hoofd. Nu eens zit ik uren met ouwe academiespullen in mijn handen (al die plannen!), dan weer ben ik terug bij het eerste gesprek met mijn moeder dat ik me herinner. Een serieus gesprek, over dat ik binnenkort naar school ga en hoe dat zal zijn.
Ik dacht dat ik nu eindelijk bij mijn grote broers en zussen zou horen. Maar dat bleek een illusie. Ik moest nog jaren en jaren meedoen voor spek en bonen.
(‘An doet mee voor zoete koek’, heette het ook wel. Ik stelde me het voor als een beduimelde homp ontbijtkoek in combinatie met uitgebakken spekkies en bruine bonen. Nogal logisch dat niemand het lustte. Brrrr. Om het nog treuriger te maken, gevoel voor drama had ik altijd al, bedacht ik er ook nog een dikke laag rietsuikerstroop bij. Ik haatte het, die status van niet voor vol aan gezien worden. Dat je mee mocht doen, maar tegelijkertijd werd buitengesloten.)
Heel vaak denk ik aan T. toen hij klein was. Hoe zijn zachte ronde gezichtje veranderde in een lang smal mannengezicht. Alsof het uitgerekt is.
Gisteren in een soort halfslaap kwam het me voor dat dat verkeerd gegaan is. Dat iemand er uit alle macht aan heeft getrokken. Dat het trekken aan zijn hoofd niet goed geweest is. Dat zijn dan de fouten die ik gemaakt heb hè.
Gelukkig ben ik tegenwoordig eigen baas. Vannacht net zo lang geboetseerd tot alles weer in vorm was, en toen gebakken in mijn nieuwe oven. Ha!
zeg ook 's wat
Owwww wat een fijne foto. Wat een fijne foto! helemaal goed, maar dan ook echt helemaal. Ik wil meteen naar buiten om dingen te beleven.
En de Spijkenisserbrug, oef, wat waren bruggen mooi, he, vroeger.
Jullie gaan toch wel door he? Met dat zusterproject? Het is zo leuk!
Mijn zus en ik is tamelijk briljant ja. MOET nog 100 jaar doorgaan!;-) (zeg odette, moet jij niet naar bed? ja, ik moet naar bed. nodig.)
Ik geniet van die zussen! Maar een waarschuwing omtrent bruggen kan ik hier niet nalaten te geven: ga dit weekeind niet naar Rotterdam!! De havendagen zijn bezig; met show-helikopters en show-blusboten en overal oliebollenkramen en te veel volk bovenop de bruggen. Vanaf maandagmorgen zal alles weer in orde zijn.
Reactie van: duizendstra
P.S. Wat een gemene foto zeg.
Reactie van: duizendstra
oh die hema foto
Ik volg jullie zussenproject altijd. Ik vind het erg leuk om te zien wat je er steeds weer van maakt. Hoe kom je toch steeds op de kreten waarover de foto moet gaan?
Hoho, Duizendstra, die foto, dat is het leven zoals het is! (En soms is dat heel gemeen ja.)
De onderwerpen komen zomaar in ons op Chantal. Als een soort de la Tourette. We hebben elkaar aan de lijn, of in het echt en roepen dan ineens BRUG of FIETS. Waarna er heftig geknikt wordt. En dan gaan we weer verder met ons gesprek
;-)
Reactie van: zeekomkommer
Hmm… ik zit zelf ook nog steeds zo hoog op de stoel… ben niet zo lang weet je :-)
It is quite gratifying to feel guilty if you haven’t done anything wrong: how nobel! Whereas it is rather hard and certainly depressing to admit guilt and to repent. by casino
Commenting is not available in this weblog entry.