Ja.
Het staat er wel serieus en droogjes bij he?
Dat vorige verhaaltje.
Maar dat kan best voor een keer.
Misschien wil ik ook wel weten of ik dat kan.
Mijzelf erbuiten houden.

Ik wil geen weblog meer hebben dus ik zoek naar een andere vorm. Of misschien moet ik er maar gewoon mee ophouden.
Ik ben er in 2004 mee begonnen en het lijkt wel alsof alles wat met het log te maken heeft iets uit een oude geschiedenis is. De laatste toch al sporadische stukjes gaan meestal over Thomas.
En Thomas is voorgoed verdwenen.

Niet dat ik niets meer te vertellen heb.
Maar de noodzaak is weg.
En het kabbelen van zo’n weblog, dat ik eerst prettig en geruststellend vond, staat me nu tegen.
Alsof ik na alles wat ik hier doorworsteld heb niet meer terug in de ‘gewoonstand’ kan.

Hoewel ik strikt genomen nou ook niet bepaald in een alledaagse situatie zit. De man, die ik in optimistische buien mijn nieuwe vriend noem, is nog steeds getrouwd.
De zaak zit vast.
We willen wel maar het gaat niet zoals we willen.
Of misschien vergis ik me.
Dat kan ook.
Genoeg stof om eens lekker over te loggen zou je denken.
Maar het is geen onderwerp dat ik graag deel.
En privacy en weblogs dat ganiesame.

Volgende keer weer een saai stukje denk ik.
Over Dirk Scheringa misschien…..

Privacy is een raar ding I

De politie in Drenthe heeft op internet camerabeelden gepubliceerd van een man die een 88-jarige vrouw uit Emmen meerdere keren heeft bestolen van haar geld en sieraden. Op de beelden is te zien hoe de man de woonkamer van de bejaarde vrouw inloopt en haar tas doorzoekt. De vrouw was met een smoes de kamer uitgelokt. De diefstal is vastgelegd door twee camera’s. Het was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde en daarom had haar familie de apparatuur geplaatst.

De Bond van Wetsovertreders (BoW) vindt dat het op internet zetten van het filmpje de privacy van de dief schendt. Bovendien zou de bond het plaatsen van camera’s in woonhuizen te ver vinden gaan. De BoW heeft een klacht bij de ombudsman ingediend, en hoopt daarmee een precedent te scheppen ten voordele van de overtreder.

De pers, nooit te beroerd om een vuurtje een beetje op te porren dook er meteen op: ‘Camera in woning schendt privacy insluiper’ kopt Nu.nl. En zo is meteen de toon gezet. Het gonst van de verontwaardigde reacties. Niet dat ik ook niet in eerste instantie denk, zijn ze nou helemaal besodemieterd.  Natuurlijk wel. Maar de wet beschermt iedereen, ook de wetsovertreders. En terecht. Je hoeft niet eens zo heel ver in de geschiedenis te duiken voor talloze voorbeelden van sadisme en willekeur in gevangenissen. Om maar wat te noemen.

Wetsovertreders hebben dus recht op privacy, net als u en ik. De conclusie dat iemand zijn rechten verspeelt op het moment dat hij zelf de wet overtreedt is primitief en ondermijnt de rechtsstaat. De vraag moet ook niet zijn of wetsovertreders recht hebben op privacy, maar hoever mag je als burger gaan met het beschermen van je eigen lijf en goed.

De gedachte dat je iemand te grazen mag nemen als hij je te na komt is verleidelijk, maar de vrouw die de dief van haar tasje doodreed is wel een goed voorbeeld van het gevaar dat daar aan kleeft. De dief verdiende wel straf, maar niet de eigenhandig toegebrachte doodstraf natuurlijk.

Het recht om binnen de vier muren van je privedomein camera’s op te hangen lijkt mij onbetwistbaar. Ook wanneer dit met het opzettelijke doel een dief te filmen gebeurt. Het verzamelen van bewijsmateriaal tegen iemand die je moeder besteelt lijkt me niet strafbaar. De filmbeelden zijn door de familie netjes overgedragen aan de politie. De plaatsing ervan op internet is door justitie goedgekeurd.

Er is hier geen sprake van eigenrichting. Justitie heeft een afweging gemaakt. Het recht op privacy van de dief weegt niet op tegen het recht op bescherming van kwetsbare mensen in de samenleving. Als de ombudsman een knip voor z’n neus waard is zal de conclusie niet anders dan deze kunnen zijn.

(Zo!
Ik heb gesproken.
Om maar eens even met een heel ander verhaal aan te komen kakken op mijn half vergane weblog.)