We begonnen altijd met een berg.
Met eindeloos geduld, want kleine handjes, het zand aanslaan. Zodat ‘ie mooi stevig werd. Een betrouwbare berg. Lekker massief.
Bovenop een takje, of een mooie steen.

Soms, als er rode bessen waren versierden we de berg daarmee. Dat hing er een beetje vanaf of je met een jongen of een meisje was. Hoewel ik ook een vriendje had dat met smaak een berg kon versieren.

Eindeloze middagen.
Waarop de zon scheen, of niet.
Die een uur duurden, of zes.
Dat had je niet eens meer in de gaten.
En het mooiste was, het allermooiste was, als de berg helemaal klaar was, de gracht gegraven, de top versierd:
het graven van de tunnel.

Oh!
Dat schrapende geluid van het zand, schjjjjt, schjjjjt, met lange halen, waar het zand natter wordt bijna knerpend. 
Steeds dieper, tot je op het laatst tot je oksel in de tunnel zit, je wang tegen de berg aan geplakt.
Dat je er bijna bijna bent, maar toch nog onverwacht het friemelen voelt, die opwindende ontmoeting van de vingers diep in het duister van de berg.
Geluk!

GOH…  was dat met JOU??

Ja! :-)

Dat gevoel, dat kan ik zo weer oproepen. Dat zand tegen je wang als je, inderdaad, tot je ellebogen in de tunnel zit   en de zon op je rug.
Mooi geschreven. ;-)

Dat was ik helemaal vergeten! Ja, dat was leuk!

echte schoonheid is altijd verborgen, zo blijkt maar weer!

we begonnen altijd met een berg ....

wat prachtig geschreven.

Leuk stukje:-)

Ja…!

En wat is het hier veranderd! Eerst even rondkijken…

Was ik weer even vergeten. Er gaat inderdaad niets boven zand. Kastelen op het strand….

ja, knerpend en nat.
En de spanning of je écht wel recht tegenover elkaar uitkwam.

... en soms kwam er bij het graven van de tunnel een barst in de berg…

Wat een prachtig logje, ach ‘t is veel meer dan dat… Een juweeltje!

*aanvul* een juweeltje van een gedicht!

Mooi, mooi, mooi.

Wil al heel lang iets schrijven over vriendschap. Dit is erg mooi.

Dat was nog eens graven. Ik doe het stiekem nog wel eens met mijn kinderen. Heerlijk!

Tjonge wat een fijn blog-log-internetdagboek, of hoe je het noemen wilt. Heerlijk al die plaatjes! Voor de visuele mensch.

Ik heb als pas begonnen blogger nog weinig mooi sites gezien. Misschien moet ik beter zoeken… Meestal staat er van allerlei bewegelijks op of barst het van de “friends for ever” beren.

Nee, dan deze! ‘t Wordt een linkje.

Groet, Anneke

Commenting is not available in this weblog entry.