Het is niet het tegenovergestelde van dat prachtige begrip: tegenwoordigheid van geest.
Niet hetzelfde als een lakse of een luie geest.
Nee het is anders.
Mensen met slordigheid van geest zijn bereid de gaten in de dingen met hun fantasie op te vullen. De details er bij te verzinnen, en de mankementen te verhullen. Een gordijn dat tien centimeter te kort is wordt niet alleen moeiteloos aangevuld met het ontbrekende stuk, het wordt er ook nog netjes aangezoomd.

En dan spreek ik niet over het gedachtebeeld, maar over de beleving van dat gordijn. Dat gordijn, daar mankeert niets aan in hun ogen. Dus spannen ze zich niet in om andere gordijnen aan te schaffen.
Nieuwe dingen koop je omdat je ontevreden bent met wat je hebt. Omdat het kapot is, omdat het te klein is of te groot of te weet ik veel wat. Niet op het moment dat je ze als compleet beleeft. Het is dus best een zuinige eigenschap. Al moet je het beslist niet verwarren met gierigheid. Mensen met slordigheid van geest wonen nooit in kastelen. (Al beleven ze het vaak wel zo natuurlijk.)
Ze doen de dingen maar zo ongeveer. Wat maakt het uit of je er een paar centimeter naast zit, schijnen ze te denken.  Je verzint het er gewoon bij (of af, als het zo uitkomt).
Pas als ze een paar keer flink de mist in zijn gegaan, met de aanschaf van wanhopig te korte stukken vloerbedekking enzo, zijn ze te verleiden tot enige nauwkeurigheid.
Ja.
Zo zijn ze.
Mensen met slordigheid van geest.
Typisch mensen die hun pannenlappen verbranden.

Jij het gewoon een creatieve geest, zeekomkommertje.
Maar die pannenlap is reddeloos verloren.
Toch maar een nieuwe kopen?
(en dan niet meer zo dicht bij het vuur hangen)

Gelukkig maar dat er ook mensen met svg zijn, voor de broodnodige variatie…

damn, na al die jaren weet ik inene wat me mankeert… ;o)

het is niet zo zeer het verbranden van panne(n)lappe(n) wat deze mens zo bizonder maakt, het is meer nog het feit dat deze mens die verbrande panne(n)lap zonder blikken of blozen ook weer klaarhangt voor verder gebruik.

Mijn moeder had een hele verzameling van dit soort geblakerde pannenlappen…, daar knipte ze de ergste stukken af en maakte er een mooi randje langs, zodat ze weer bruikbaar waren :-)

Prachtig, o o wat ben ik tevreden met mezelf. Er is eindelijk een uitdrukking waar ik in pas!

Ik ga me nooit meer schamen voor mijn ontvelde pannelappen. Bedankt!

@ hans

Ik denk dat je helemaal gelijk hebt :-))

Lakse geest…?
Ach… er zijn ergere dingen.
En ook erger dan een verbrandde pannenlap.

Hier herken ik mezelf zeker in! Ik woon alleen samen met iemand die zich dan wel irriteert aan die drie centimeter en dan maakt hij het helemaal perfect. Nu nog wel ja…

En? Rook het lekker in je keuken? :-)

Tot de pannelap verbrokkelt en je vingers pijn gaan doen…

Ik ben blij dat ik hierin een lotgenote heb gevonden.

Prachtig stukje!

Je zou ook pannenlappen op de markt kunnen brengen met een ‘verbrand dessin’. Want mensen zien graag lolletjes in hun keuken. Wordt vast een hit.

Het paradoxale is dat je met slordigheid van geest toch perfectionistisch kan zijn. Dat alles precies zo slordig moet zijn als jij het verzint. En dat snappen mensen dan niet, dat dat perfectionisme is.

Commenting is not available in this weblog entry.