Ik heb koorts en een eng scherp hoestje. Ik ben ziek. Zo ziek dat ik geen nieuw stukje kan maken.
O. En dat haat ik.
Niet zozeer vanwege dat stukje. Ik schrijf wel es vaker een paar dagen niet. Nee. Het is omdat mijn lichaam mij regeert.

Ik wil altijd zelf de baas zijn. Ik situeer dat zelf dat de baas is duidelijk niet in dit valse lichaam dat me zomaar in de steek laat en me opscheept met een schrale strot en hoofdpijn.
Oh nee.
Dat zelf, dat ben ik, en ik zit in mijn hoofd.
Het is abstract.
Daarom is het mijn vriend.
Abstract kan zeer doen, maar als je al je wilskracht gebruikt kan je abstract laten veranderen in een ander abstract.
Bijvoorbeeld dat ik nu naar bed ga, een paar aspirines neem en tegen mezelf zeg. Okee. Ga nu maar lekker slapen. Geef je verzet maar op. Het is maar tijdelijk. Laat dat lichaam maar even uitrazen. Gun het een dag of twee. En dan neem jij het roer weer over.
Jij, mijn zelf dat de baas is.

Zo stel ik mijn zelf dat feitelijk nooit de baas is gerust met een smoesje.
En het trapt er altijd weer in.
Ha!

Zet ‘em op !

Beterschap Anneke.

van harte scheterbap!

Beterschap!!!

Beterschap!

Tot het zelf haar pols een keer breekt, dan trapt het nergens meer in.
(Niet doen trouwens hoor, laat het zelf maar lekker in de waan…)

Was ik maar de baas… dan was ik slank en zo! ;)
Zal ik een sinaasappeltje voor je uitpersen?

arghhhh…..U is de pineut. Ziek maar lekker even uit en doe vooral niets waar je niet toe in staat bent.

Beterschap dat is wel handig als je echt de baas bent over je eigen lichaam.

Heb ‘m zelf ook gehad, dat griepje.. Heel veel beterschap!

Hopelijk ben je al weer beter…

Commenting is not available in this weblog entry.