Ergens aan de periferie van mijn bestaan heb ik hem wel voorbij zien zeilen, maar het verbaast me toch.
Hoe de tijd nooit ergens gras over laat groeien, en hoe tegelijkertijd het gras almaar groeit.
Ze hebben allebei evenveel haast, het gras en de tijd.
Hier in de buurt zijn al heel veel dingen die aan Thomas herinneren verdwenen.
Het cafe op de hoek.
De ijssalon die hij beletterd had.
De jongens waar hij een tijdje mee omging.
Ik zie ze niet meer.
Ons oude huis, de hele straat al dichtgetimmerd, nog even en ook dat is onherkenbaar.
Overal is gras over gegroeid.
De tijd voorbijgeraasd.
Behalve in mijn hoofd.
Daar is tijd niet iets dat voorbijvliedt maar dat zich uitbreidt.
Steeds meer tijd is verleden geworden.
Er groeit wel gras in mijn hoofd.
Maar je ziet de contouren van dingen er nog onder.
En je kunt er op zitten en picknicken en bij dingen stil staan.
Gedachten als kleine geluidloze grasmaaiers.

Dat is een mooi beeld.
De gedachten, die zorgen dat de boel niet een stinkende verwilderde massa wordt.
Net als schapen en hun gouden voetjes.
Zegt onze buurboer tenminste altijd.

leed maakt wellicht wijs maar levert in elk geval mooie teksten op…

December is inderdaad zo’n maand waarvan je denkt ‘is het alweer…?’. Maar januari tot en met maart willen maar nooit voorbij.
Ooit ga ik eens ergens wonen waar dat niks uitmaakt.

zucht wat kan jij de dingen toch mooi verwoorden..

En dan is het gras bij de buren ook nog altijd groener… Maar of dat nu een voordeel is?

Gelukkig zijn er nog zat dingen die hij heeft opgeplakt! Elke keer als ik er een zie moet ik weer glimlachen. Dat heeft thomas gedaan, met zn handjes, denk ik dan. Wel een fijn idee dat t er nog is, als een kunstwerk ofzo. Die bij t bammetje hebben we samen gedaan, die is ook zo scheef als n kweenie wat. Maar aan de andere kant is het misschien ook wel fijn dat dingen op een soort organische manier verdwijnen, anders word je er maar zo vaak mee geconfronteerd. Dat t huis is dichgetimmerd is wel een raar idee. Mijn nieuwe huis lijkt als 2 druppels water op jou oude, alleen iets kleiner. Die zolder had je prachtig verbouwd! Bij mij staat er alleen troep, nix geen inloopkast :) Soms zie ik wel een welbekende witte bus voorbijkomen, dan maakt mn hart een sprongetje, want je kijkt toch automatisch even of hij er misschien inzit. maardat kan natuurlijk niet…

xxx

fijn heerlijk avondje.

Dat vind ik soms
het moeilijke van
dood.
Dat terwijl je zelf,
in gedachten, soms
de tijd laat stilstaan
de rest om je heen
alleen maar voortdendert.

Het is zo beeldend, dat ik mezelf nu in jouw hoofd op een bankje zie zitten. Een met gras begroeid bankje :)

Hi!
What a nide site! Even if I don´t understand the text, I like the images!
Keep up th egood work!

With love Paula

http://www.paula.nu
http://www.f-art-projekt.blogspot.com
http://www.jewelleryproject.blogspot.com

Commenting is not available in this weblog entry.