Sodezju zeg.
Wat ben ik moe.
Misschien was het toch een beetje overdreven om het hele weekend vol te proppen met betekenisvolle activiteiten. Ik kan amper rustig zitten om es even een gedachtetje uit te spinnen.
Terwijl een kind weet dat juist de onzinnige bezigheden de beste ontspanning opleveren.
Een uur lang naar de langs het raam glijdende regendruppels kijken bijvoorbeeld.
Je verwonderen over hoe ze om elkaar heen kronkelen, af en toe haperen en dan weer snel verder roetsjen.
Dat er steeds nieuwe druppels komen die steeds andere weggetjes nemen.
En dat ze allemaal in hetzelfde plasje eindigen.
Onderaan het raam.
Wanneer komt het daar nou nog eens van, dat je dat doet?
Nooit natuurlijk.
Terwijl er toch druppels genoeg zijn zou je denken.
En het toch ook meteen weer een goed besef geeft van hoe de verhoudingen ook al weer liggen in het leven.

 

 

 

testerdetest. hij doet ‘t weer…

Druppeldedrup. Ja verdomd.

Het is op de een of andere manier altijd wel rustgevend pm naar de druppels op het raam te kijken. Als ik moe ben en het regent kan ik daar mijn tijd goed mee verdoen.

Buiten regen, binnen zalig nietsdoen.. ja, het heeft wel wat. Gisteren pyjamadag gehouden hier. werd met luid gejuich ontvangen.

In de trein
naar de druppels kijken
is ook zo leuk.
Dan gaan ze allemaal schuin.

Je hebt gelijk, dat ga ik zo ook maar eens even doen.
Gelukkig regent het :-)!

Ja met die druppels, dat is net zoals met een kaarsvlammetje of met honing die van zo’n honinglepelopschepding druipt. Daar moet je gewoon de tijd voor nemen.

Commenting is not available in this weblog entry.