Met enige regelmaat sleep ik Nico mee naar de etalage van goedkope juweliers. Ik wijs de dingen aan die ik mooi vind in de hoop hem te stimuleren ze voor me aan te schaffen. Jammer genoeg is hij niet zo gevoelig voor aansporing. Ik moet het ook zeker niet overdrijven, want anders werkt het averechts.
Eens in de zoveel tijd werpt het echter vruchten af en verrast hij me met zo een begeerd pakje. Luxe papiertje, gouden stickertje en krulletje zilverlint.
‘Hoera, zjuwelen!’ kir ik dan en ga er eens uitgebreid voor zitten. Hoe kleiner het doosje hoe beter het is.
Want hebberig ben ik niet.
Het gaat mij ook niet om het goud, het gaat me om het idee. Het is een oud kinderlijk gevoel.
Gevoed door sprookjes over prinsessen in met robijnen bestikte jurkjes. En later misschien de romantiek van de stuiverromannetjes die ik las voordat ik de Literatuur ontdekte.
Uiteindelijk draag ik doorgaans goedkope kettinkjes. Flutdingetjes die je bij de Jumbo kan kopen.
Echte juwelen vind ik alleen maar belachelijk duur en je hebt er niks aan. Diamanten en goud en robijnen horen wat mij betreft bij een kinderlijk soort snobisme.
Zoals je vroeger wel ‘s opschepte dat je ouders duizend gulden hadden, en dat je vriendinnetje dan zei dat de hare tienduizend gulden hadden. Dat ging dan zo door tot je ouders ontelbaar triljoen veel gulden hadden. Net zolang tot een van beiden afdroop.
Kon je tenminste weer verder gaan spelen.

die guldens…. tjonge dat was nog eens wat :)

ik pak het doosje, met papier en strik, ook altijd weer in als ik de zjuwelen eruit gehaald heb :o)))

Wat een leukerds!
Ik ben persoonlijk gek op de Lucardi. Leuk en cheap en heel veel veelkleurige hebbehebbehebbennn-items.

een vrouw naar mijn hart :-)

... kon jouw vader dan ook een vliegtuig optillen??

mirre: pfff… wel drie :-)))

die van mij ook ... vier dacht ik… met 1 hand ;p

Ik hou helemaal niet van goedkope Jumbofluthebbedingetjes. Vind ze alleen leuk om andermans nek, maar om mijn eigen nek gaan ze irriteren door chronisch in-de-weg-zitten en aangeboren metaal allergie.

En omdat ik dure hebbedingetjes niet kan betalen en buiten dat veel te zonde van het geld vind, draag ik maar gewoon niks.

ben dat toch niet helemaal met je eens hoor, zeekomkommertje. ik vind diamanten ontzettend mooi, mede omdat ik het proces zo mooi vind - dat moeder aarde die dingen verbergt en ze dan worden gevonden (uhh… dat hele ‘bloed diamanten’ idee dan even terzijde latend) en geslepen en gepolijst en daar zijn ze dan: keiharde onverwoestbare glim dingen, zo zuiver van kleur (de goeie dan, he). De zeldzaamheid spreekt me ook aan. Net als bij zeldzame wijnen. Kun je ook zeggen: pfff, doe mij een wijntje van een tientje (ook heerlijk), maar ik vind het mooi dat je een glas sap drinkt van druiven die jaaaaaren geleden werden geplukt door eerdere generaties, dat die wijn heeft liggen rijpen, wachten terwijl de wereld door draaide.

Commenting is not available in this weblog entry.