Op mijn werk zegt men dingen als: zo, jij bent toe aan weekend zeg!
Thuis is het rommelig.
Het lijkt er op dat ik een beetje gestrand ben.
Zo ergens in een hoekje van de zee, mijn kop half onder het zand.
Heen en weer te wiegen met het water.
Op zich lekker hoor.
Alleen, de boel de boel laten dat is typisch zoiets dat je wel zegt, maar waarvan iedereen weet dat het niet werkt.
De boel laat zich niet laten.
De boel komt in opstand.
De boel hoopt zich op.
De boel maakt spinnewebben, vuile was, verwaarloosde vrienden, en ongeschreven stukjes.

De verwaarloosde vriendin is weer thuis.
Waar de boel, ook tijdens afwezigheid, in opstand blijkt te kunnen komen.

Gelukkig is sommige boel ook heel geduldig.

klinkt mij in de oren als kast opruimtijd :) altijd handig gebleven die wijze woorden.
veel weggooien die zooi! ff lekker schreeuwen (tegen de wind in op een pier aan het strand ofzo)kan ook helpen.
xxx

Hee! Ik meende het hoor ;-)
En verder weet ik precies wat je zegt, hier is het net zo….

ik kijk over de boel heen…

soms vaart de boel wel bij een schoon schip ...

Commenting is not available in this weblog entry.