Op het strand van Terschelling, helemaal aan het eind waar bijna niemand komt en geen strandvertier is, staat een drenkelingenhuisje.

Het is een vreemde lege plek.
Er is niets.
Alleen maar zand en water en aangespoelde dingen.
Op een grauwe dag is het er desolaat en eenzaam.

In mijn hart staat ook zo’n huisje.
Het is gebouwd uit alle lieve gebaren en medeleven.
Dank aan iedereen die heeft meegetimmerd.

 

Goed bewaken, hoor, dat huisje. Je zal je er af en toe graag in terug willen trekken. En ontzettend veel sterkte gewenst net alles!

Wat fijn zo’n plekje. Ik ben bij je hoor.
http://www.cockie.org/reddingshuisje.jpg

Alleen maar liefs. Vind het een mooi huisje.

Waar je de zee hoort ruisen.

Lieve Zeekomkommer, wat fijn dat er ruimte is voor zo’n huisje.
Dat het maar lang in je hart mag zijn.
Veel liefs en kracht toegewenst.

Las het als eerste ergens anders. had geen idee. Toen kwam ik hier.
Veel sterkte met het geven van een plaats, hoe moeilijk ook.

Een klein, treurig maar wel stevig huisje.
Wat mooi dat je zo een plekje voelt. En wat fijn dat je mensen om je heen hebt die je helpen bouwen. In gedachte timmer ik ook een plank.

Ik ben erg voor sentimenteel. Zonder zulke huisjes besef je hoezeer het waait op Terschelling.

De wind neemt, de wind geeft. In dat huisje ben je nooit écht alleen.

Hele mooie schelpen zijn er. Mooier dan waar dan ook op het Terschellingerstrand. Ik hoop dat die ook bij jouw huisje liggen…

Dag zeekomkommer. Ik heb veel aan je gedacht de laatste tijd. Kun je dit plankje nog gebruiken voor je huisje?

en soms staat het huisje met zijn poten in het water, een zee van tranen. daarna is er zand, een vlakte om ruimte te geven in je hoofd en je hart.

sterkte…

Van mij krijg je een lichtje voor in je nieuwe huisje, zodat je er altijd de weg naar terug kan vinden als je te ver bent afgedwaald in je zee.

Ik hoop dat het je beschermt als het gaat regenen en stormen. Ik hoop dat de deur goed op slot kan als je even niemand wilt zien. Maar vergeet niet je dierbaren te vertellen onder welke bloempot de reservesleutel ligt.

Dat huisje staat er omdat het ooit eens door iemand - die er goed gevoel voor heeft en het koesteren kan - opgemerkt moest worden, heel zeldzaam.
Sterkte, meer kan ik niet zeggen.

Een veel te eenzaam huisje vind ik. Maar goed, het is tenminste iets…
Het mooiste huis kan geen vervanging zijn, maar ik gun je iets warmers…

Aangespoelde dingen kun je oprapen, voor als je later weer iets wilt bouwen. Mini-stapjes. Fijn dat je af en toe het gordijntje open doet.

Lieve Anneke, als er iemand is die sentimenteel mag zijn, ben jij dat wel.
Ik denk aan jou.

De werkelijkheid is een hardhandige vriend, en zo ongerijmd.

lieve Anneke, heb veel aan je gedacht, kon geen woorden vinden, nog steeds niet eigenlijk… Virtuele knuffel van mij voor jou (HUG)

Lieve Zeekomkommer,

Sentimenteel zijn is nodig om je enorme wanhoop en verdriet te kunnen omvatten, denk ik. Ik geef je een paar ophanghaakjes voor in je strandhuisje om er alle prachtige, warme momenten aan op te hangen, in gouden lijstjes.

Heerlijk! Leuk log!

sjesus wat een lieve reacties, wel fijn dat we je mogen helpen met planken en spijkers, dat bouwen is iets wat je zelf moet doen. Laat het een sterk huisje zijn.

Ik lees mijn reactie terug en zie dat ik even letterlijk de plank missla. Ik bedoelde te zeggen dat ik het een erg mooi log vind, ik vind het knap dat je op deze manier je gevoelens kunt verwoorden.
Laat het inderdaad een sterk huisje zijn, zoals Trudie ook schrijft.

Dat soort huisjes moet je koesteren. Liefs

koester pleisterplaatsen, lieve blogger ... ze geven kracht en energie, soms ook eens troost ...

wat is het toch verdomd zwaar, moeilijk, verdrietig, maar o zo nodig in het leven om zulke huisje te bouwen…

Wil je ook een spijkertje van mij!?

Soms schieten woorden tekort…
Het zijn maar woorden…
Maar ze hebben ook kracht en geven troost…
Sterkte.

Verdriet kan een mens verstommen, met elkaar willen we luisteren en je steunen, de kieren van het huis dichten.

Heel veel sterkte. Ik hoop dat je huisje het verdriet een plek kan geven.

Soms is die hele wereld om ons heen te gróót en te véél. Wat heerlijk om dan zo’n handgemaakt huisje te hebben waar je je even in je eigen kleine hoekje van de wereld kunt terugtrekken…

Wil je een straalkacheltje geven voor in het huis om af en toe de kou te kunnen verdrijven. Wens je veel kracht toe.

Essentie van het missen

Ik mis de linkshandige, schitterend
spiegelbeeld naast mij aan tafel, ik mis

haar tot brakens toe, dagelijks. Het is
de kern van het gemis, het missen zelf,

zegt men. Dat zal ik, met gestrekte
hals, fijntjes ontkennen. Dat zal ik

schuimbekkend tegenspreken. de tijd
is een ruimte, je bent altijd bij haar,

zegt men. Ik kijk in de lege spiegel.
Geleerde onzin, schandalige troost.

Ze reed weg met mijn goud, mijn geluk
in haar fietstas, hief haar smalle hand

en verdween tussen de weiden. De kern
van gemis laat mij koud, geen wijsgerige

held gaat mij helpen. Ik mis
het vlees, haar linkshandige lichaam.

Anna Enquist,
Uit: De tussentijd, uitgeverij de Arbeiderspers.
gedicht over (de tijd na) het overlijden van haar dochter

hmm, mooi huisje, van binnen zijn er kleuren die van buitenaf niet kunt zien, omdat jij het bent die kleur geeft aan de binnenkant van het huisje

het spijt mij verschrikkelijk…
ik had nooit zo dicht bij uw huisje mogen komen.

Commenting is not available in this weblog entry.