“Op het eerste gezicht lijken de foto’s van Bettina Rheims als die uit een glossy magazine…” zo echoot het op het wereldwijde webje “en op het tweede gezicht eigenlijk nog steeds” zou ik daar graag aan willen toevoegen.

Ze is razendgoed in haar vak hoor en ik vond niet alles zonder meer slecht ofzo. Maar die onderwerpen! Altijd weer die blote wijven. Dat uitgekauwde katholieke madonna-vs-hoer vrouwbeeld, bah!
Eigenlijk vind ik dat de verdere bevestiging daarvan eerder bekritiseerd dan geroemd zou moeten worden. Maar ja. Ik ben maar een zeekomkommer en zij is een Bettina Rheims.
En de meeste mensen zijn papegaaien.

Nee, dan de Berichten uit Dickson van Jan Banning. Mensen geportretteerd in hun huizen, temidden van hun bezittingen, met eronder eenvoudig, zonder drama, een korte beschrijving van hun leven.
Het is geen nare manier van portretteren, zoals je ook wel vaak ziet, dat mensen in al hun ellendekwetsbaarheid zonder erbarmen te kijk gezet worden. Nee. Het waren portretten van mensen in hun gewone doen. Met hun leed en moeilijkheden maar ook met hun hoop en verwachtingen. Waardige portretten.
Van een afstandje werd ik getrokken door de schoonheid van de foto’s. De intensiteit van licht en kleuren deden me aan Vermeer denken. In tweede instantie werd ik geraakt en voelde ik me ongemakkelijk.
Het was confronterend, omdat de foto’s mooi waren, zo mooi, maar de realiteit van die mensen zo hard en vol armoe. Daar sta je dan met je mooie warme jas, en straks een kopje koffie na.

Misschien passen de foto’s van Rheims beter in onze belevingswereld, reflecteren ze precies wat er hier in het fijne westen aan misselijkmakende oppervlakkigheid de boventoon voert. Maar die van Banning zijn honderdmaal mooier en beter en veelzeggender.

Zo! Dat moest er even uit.

(O, wat ik nou vergeet, beide fotografen exposeren momenteel in de Kunsthal. Rheims tot 19 maart, Banning nog tot 17 april)

Goede tip, dank je wel! Doen idd Vermeer-achtig aan zo van een afstandje! Pak zeker eens de trein naar Rotterdam!

Ach ja, die vervlakking…
Gaat ooit wel weer eens over en tot die tijd; stand houden!
Bedankt voor dit logje, we wilden nog naar de Kunsthal(was uit ‘t geheugen geglipt)

Eigenlijk zou ik daar toch wel heel graag naar toe willen ...
Kijken of ik ergens nog een gaatje kan vinden.

Ja, het is echt de moeite waard. Rheims ook hoor, maar ik heb toch moeite met die hoerige dingen.
Niet uit preutsheid, maar omdat ik het fantasieloos vind. Zo vreselijk saai en nietszeggend. Haar foto’s van opgezette dieren zijn daarentegen om te smullen. Maar ja, daar is ze niet bekend mee geworden natuurlijk…..

@ berta
Ik zou wel eens een overzichtstentoonstelling van Luisa willen zien in de Kunsthal, met van die grote afdrukken in die lichte ruimte!

Nog es @ berta
of een overzichtstentoonstelling van jou bijvoorbeeld :-)))

Ik vind het ook altijd zo ‘makkelijk’ beetje semi-groffe dingen maken, want dan is het ‘kunst’, wat was er ook al weer mis met mooi en fijn?

hoi zeekomm,

thanx voor je ventilatie!
Ik kende Bettina Rheims nog niet. Er gaat een wereld voor me open, nu. Dus ik ben het nog niet zat. Ik kende wat fotos die ze van madonna had genomen wel, maar wist niet dat zij de fotografe was. Lekkere fotos! Maar als ze alleen maar dit soort maakt, dan is de lol er inderdaad na een tijdje wel vanaf.
:-)

ps: ‘K heb een nieuw nederlands blog.

Commenting is not available in this weblog entry.