Ik wil al een tijdje iets vertellen hier.
Maar ik krijg er geen vorm in.
Ja, dat klinkt alsof ik een bekentenis zou willen doen, maar dat is niet zo.
Jullie weten alles al.

Nee, ik wil juist iets oppervlakkigs doen.
Een gezelligheidje.
Maar het komt er niet van.
Steeds is er iets anders dat mijn aandacht opeist.
Of ik moet hoognodig naar bed, zoals nu.
En ik heb het natuurlijk ook reuzedruk met die hagedissen.
Waarvan ik er nog steeds niet voldoende heb, en zoals je ziet zijn aanverwanten, als salamanders, kikkers, slangen en voor mijn part dinosauriers ook welkom.

Eigenlijk verf ik zo’n beetje alles wat los en vast zit.
Ik geloof zelfs dat er vooruitgang in zit.
Het bestippen van dingen begon als een radeloos middel om mijn verstand bij elkaar te houden.
Nu komen er variaties in, en plezier.
Dingen zijn wit
of soms ook zwart…
Het is alsof ik me langzaam een weg terug schilder.

 

 

waar ik dan dus benieuwd naar ben is de ordening der dingen: hoeveel van elk soort, hoeveel dezelfden, welke formaten, welke extremen en zo.

Laat me even weten als je toe bent aan het beschilderen van contactlenshouders. Ik krijg om de zoveel tijd weer een nieuwe van de opticien en heb zodoende nog een aantal oude houders liggen. :-)

Blijven schilderen, zeekomkommer!

Toch is het wel een gezellig stukje geworden, zo. Ik ben blij voor je dat het langzaamaan weer wat beter gaat. Helaas heb ik niks voor je om op te sturen.

Boeren zetten op weilanden waar koeien het grasland kapot hebben getrapt, ‘s winters schapen. Hun ‘gouden voetjes’ maken alles weer mooi.  In je foto staan ook een hoop gouden voetjes, allemaal op weg naar boven.

Tjintjoks noem ik die. Zo heten ze in Thailand. Ik had er ooit één in m’n broodrooster ziten. Daar was ie ingekropen. Tot ik het apparaat nietsvermoedend aan zette… Ze kunnen niet alleen tegen muren oplopen, maar piepen en verspringen kunnen ze ook, dat weet ik nu. ;-)

Ik vind dat je heel veel vertelt. Schilder jij je maar een uitgang, het is helend en nog mooi ook.

Stapje voor stapje, beestje bij beestje…

Goed nieuws, ik ben virtueel trots op jou.

Ik vind ze zo mooi!! Elke streek week je een beetje los van oude gedachten.

Commenting is not available in this weblog entry.