Een sterfdag is een vreemd soort jaardag.
Vooral als de dode geen dag uit je gedachten is.
Wat maakt zo’n dag dan nog anders dan de andere?
Niets natuurlijk.

Pas toen ik op het idee kwam die rode bessen te plukken wist ik wat ik moest doen.
Het gaf een zelfde soort rust als het maken van de stippen voor het monument.
Met eindeloos geduld knipte ik de bessen van de struiken.
De zon scheen.
De beek kabbelde.
Zoals alleen beken dat kunnen.

Met handenvol liet ik de stippen gaan.
En op blote voeten ging ik ze achterna.
Ze na klikkend met mijn camera.

Loslatend en vasthoudend.

Zo ontroerend.

Cockie haalt me de woorden uit de mond.

huilen ...

bloedrode tranen !

Schitterend. Kunst en natuur in één, waaruit zonder woorden de gevoelens spatten.

prachtig An

Loslaten… De evolutie die jij op één jaar tijd doormaakte is ongelofelijk. Het lezen en meevoelen maakt van ons allen ‘rijkere’ mensen. Dank, Anneke en ‘respect’!

PS Het boekje is PRACHTIG!

Mooi Anneke.

...

schitterend.
heb nog niet zo lang geleden hier een paar uur doorgebracht met lezen en kijken. wist toen niet wat te zeggen.
nu wel.
dit is mooi.
loslaten en vasthouden.
anders kan ook niet.

mooi
andere woorden vind ik niet.

stil…

Commenting is not available in this weblog entry.