ik hoorde een schreeuw
omdat Nico boven aan het klussen was draaide ik de muziek zachter
de schreeuw bleek van buiten
ik draaide de muziek weer hard
na korte tijd hoorde ik meer schreeuwen en ik keek ‘s naar buiten
ik zag mannen op hun knieën op de kade aan een touw trekken en opgewonden kreten slaken
ze haalden een groot oranje ding uit het water
dat bleek een man te zijn
uitgegleden bij het schoonmaken van zijn schip
de man stond op en leek wat verdwaasd
de anderen keerden weer terug naar wat ze aan het doen waren
en ik stond voor het raam te kijken
als niemand op zijn roep gereageerd had was hij daar verdonken
tussen wal en schip in het ijskoude water
en ik zou het niet gemerkt hebben

nu zit hij in zijn kajuit en drinkt koffie
het blonde haar van zijn vrouw schittert in de zon
en ik kan niet ophouden met huilen

This time of year is difficult for me too. The heart just sees deeper, feels more, and every breath has to be drawn with intention.

It gets better. We know this. We sometimes just have to be reminded.

Light and love to you, Zeekomkommertje.

Dat het leven met secondes werkt ja.
En dat je hulpeloos kunt zijn.
Dat het kan.

zo gaat dat…. geraakt door iets zonder dat iemand daar ook maar iets aan kan doen.

XX

Nou lieve Komkommertje, ik hoop dat je de schrik te boven bent. De schrik van dat alles en iedereen zo kwetsbaar is en broos. Ik stuur je een dikke knuffel.

Mijn moeder had dat ook eens. Ze werkte als jonge vrouw in een verzorgingshuis en toen ze tijdens haar werk uit het raam keek, zag ze een oudere man uitbundig naar haar zwaaien vanachter zijn eigen raam.
Weer zo’n ouwe viezerik zeker, dacht ze (mijn moeder was erg knap en kreeg veel opmerking van die oudere mannetjes), en ging verder met haar werk.
Later hoorde ze dat hij die dag gestorven was aan een hartaanval. Ze besefte met een schok dat hij haar aandacht had proberen te trekken omdat het niet goed met hem ging. Ze heeft er nog wel eens moeite mee.

Ik voel hier verbanden met Thomas en jou en de hulpverleners, maar kan ze niet in woorden omzetten.
Je bent ook maar een mens Anneke, geen super(wo)man die elke schreeuw meteen verstaat voor wat ie is.
Zo is de wereld. It sucks sometimes….

Actually, it sucks all the time…((((A))))

Uithuilen kan opluchten.

maar er heeft WEL iemand op zijn geroep gereageerd, en hij is NIET verdronken, en koffie is goed tegen de schrik, net als huilen, al drink ik persoonlijk makkelijker koffie.

X

anders breng je hem een kerstkransje voor bij de koffie en vraag je hoe t nu met hem gaat :)

Het leven is kwestbaar. Blijft raar als je daar ineens (weer) mee geconfrontreerd word.

Wat een bull-shit zeg! laat die vent lekker verzuipen en stop met janken…

Emotioneel gezeik noem ik dit! Halleeeee

Nou ja zeg gewone komkommer, beetje dimmen!

Commenting is not available in this weblog entry.