Ergens onderweg moet ik zijn overgestapt.
Want ineens zitten we in twee verschillende treinen, en ben ik op zoek naar een ander huis.
Ach, hoe dat allemaal gaat, ik begin er maar even niet over.
Misschien komt dat nog.
Hoe dan ook bevind ik me steeds op weg.
Ik moet sleutels halen of inleveren.
Verklaringen ondertekenen of ophalen.
En geld.
Iedereen wil geld zien.

Gisteren op de fiets met tegenwind naar Schiedam voor de sleutels van een huis in Rotterdam Zuid.
Onderweg zag ik twee lieve Jehovagetuigemeisjes in soepjurken. Ze belden ergens aan en zeiden dat ze iets moois kwamen brengen.
Maar niemand deed open zodat de schapen zich genoodzaakt zagen hun mooie woorden in de intercom van een afkerig huis te roepen.

Een eindje verderop stond een vent met een dikke blote pens pal voor zijn raam. Ik kon het net niet zien maar volgens mij was hij helemaal naakt. Durf te wedden dat hij vieze woorden stond te zeggen.

Inmiddels heb ik iets gevonden.
Een soort kabouterhuis.
En het gevoel dat ik dertig jaar te laat ben.

Gelukkig komt het niet vaak voor dat ik je helemaal niet kan volgen. Maar je maakt me wel erg nieuwsgierig…

Klinkt als een breakup, vind ik Theo.

Vervelend zeg. Gelukkig zijn kabouterhuisjes fijn (hoop ik?).

Wat gebeurt er veel.. heeft die trein waar je in zit een goede richting, denk je?

gezellig, op zuid!

30 jaar is wel erg lang, hopelijk ben je er niet ongelukkig om…

Te laat waarmee?

Als er maar genoeg ruimte is voor alle dingetjes, succes!
Breid een digitale muts voor je.

Het is nooit te laat : )*

hé nu al een nieuw huis!?

An, wat ga je doen??!

In de auto zie ja alleen maar strepen op het zwarte teer, borden, digitale boodschappen en veel achterkanten van andere auto’s… In de trein heb je meer uitzicht, weids, met af en toe iets menselijks op de stations.. Op de fiets ga je het langzaamst, maar zie je het meest.. en je kunt er nog iets bij fantaseren ook! Ik denk niet dat je overgestapt bent maar uiteindelijk niet ingestapt.. Terugwandelend bedenk je nu dat je helemaal geen trek in die reis had, geen zin om onderweg te zijn, maar juist een eigen holletje zocht. Niet om je te verstoppen, maar als uitvalsbasis om het leven weer te omarmen.

Dat het een kabouterhuisje is doe je in de hoop dat de kaboutertjes dan je rommel opruimen als je slaapt of weg bent…

Tja.. fantaseren mag weer, leve de verbeelding!

Tuindorp-Vreewijk?

Dat klinkt als weer een nieuwe fase…

te laat bestaat niet .. kabouterhuizen wel nu nog een puntmuts en een nieuwe leven kan beginnen ... liefs :)*

oohhh… (maar ik wens je sterkte)

in den beginne dacht ik:
het is een droom waarin je verkeert.

maar nee, het is ‘niet te laat’ maar
ik denk ‘anders’.

te laat ? mooi op tijd !! :)*

Dit klinkt heel ernstig. Raakte de trein ontspoord door wat jullie overkwam?

ja zo gaat dat met kabouterhuizen ;)*
spannend en sprookjesachtig. sterkte x

En dan nieuwe verhalen uit het kabouterhuis! Dat er maar heel veel verhalen voor je in petto zitten en op tijd, niet te laat!

Commenting is not available in this weblog entry.