Toen ik het hoorde was ik boodschappen aan het doen.
Ik werd gebeld en ik wist meteen dat het foute boel was.
Hele foute boel.
Het is vreemd hoe je in fracties van secondes beslissingen neemt.
Hoe ik mijn karretje liet staan en aan de lange lange weg naar buiten begon.
Ik trilde als een riet en mijn benen zwieberden.
Ergens in mijn buik zat een gillende sirene.
In mijn hoofd flitsten neuronen als gekken door mekaar.
Ik dreigde onderuit te gaan.
Dat deed ik niet.

Ik glimlachte naar een meisje aan de kassa omdat ik met lege handen de zaak verliet.
Ik zag mezelf automatisch glimlachen naar een meisje aan de kassa. Vergoelijkend omdat ik met lege handen de zaak verliet.
Vriendelijk en beleefd tot op het bot.

Ach, hoe alles toen gegaan is.
Ik zou jaren nodig hebben en het toch nooit kunnen vertellen.
Hij is er niet meer en ik weet nog steeds niet hoe dat gegeven in mijn hoofd in te passen, laat staan in mijn leven.
Feitelijk ben ik nog steeds aan het lopen.
Een eindeloze gang naar buiten toe.
Als er nog een buiten is.

Gisteren was het de 26e.
Zijn verjaardag.

Goh jee, Anneke. Als ik iets te zeggen wist zou ik het doen. Maar je bent begonnen met vertellen, dat is zo goed. Alles moet uiteindelijk een verhaal worden, alles. Anders raakt het weg.

Woorden hebben hier geen waarde.
Ik voel met je mee. Dat is alles wat ik kan doen.

Een schorpioen…
Heel veel sterkte met het lopen, naar buiten toe.

Het spijt me zo vreselijk dat je zoon er niet meer is. Ben sinds een jaar mama van een meisje en krijg een brok in mijn keel als ik denk wat jij nu doormaakt. Wens je zoveel sterkte! En moedig dat je durft te vertellen.

blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven lopen!blijven hopen ...
X

Woorden schieten tekort. Maar stilte wens ik je ook niet toe. Vandaar deze klungelige woorden..

Wat een nachtmerrie. En was het er maar één…
Er is geen andere weg dan die naar buiten. En als je wilt vertellen dan luister ik.

Wat een ontzettend lief fotootje.

Er is nog een buiten. Echt waar. Ik wens je verschrikkelijk veel kracht om te blijven lopen.

Blijf schrijven, misschien helpt het om te ordenen.

Jawel er is een buiten. Maar het is een roteind lopen. Binnen zit hij. Daar blijft hij ook zitten. Dicht bij je hart. Daar blijft hij ook. Het fotootje zegt meer dan 1000 woorden. Ik denk veel aan je en loop in gedachten dapper met je mee.

veel gedachten - nauwelijks woorden…

een brok in mijn keel en huil

Er is een buiten en je zult ernaartoe lopen, maar het zal niet de plek zijn waar je je fiets op slot hebt gezet.

Was de aanloop naar zijn verjaardag voor jou ook zoveel moeilijker dan de dag zelf?

Ja, ik had aan je gedacht gister

..tranen in mijn ogen..
even ultravox opzoeken

Ultravox - Dancing With Tears In My Eyes Lyrics

en bij een ganfg als een mobiusring blijf je doorlopen tot terug naar het begin, en je ontdekt dat je een afslag kunt nemen, sterkte lieve zeekomkommer

Loop zolang je nodig hebt. Sterkte ermee.

wat dapper om het te delen…..
sterkte….

wat ontzettend verdrietig voor je. sterkte!

Wat moet een mens toch vaak met lege handen staan.

Dat lieve oogje en die zachte haartjes.. Alles van waarde is weerloos.

Zalige verjaardag gewenst, Zeekomkommerzoon, waar je ook mag zijn.
Voor je mama wens ik met heel mijn hart een beetje minder pijn…

Niet onderuit. Zo wenst een zoon zijn moeder. Ook wanneer het foute boel is.
Sterkte met doorgaan.

Schrijven is voor mij soms de enige manier om mijn gevoelens te kunnen omschrijven. Ik zal zelden huilen tenzij ik een stukje schrijf over wat gebeurt is, dan komt alles boven, komt alles los… Uiteindelijk schrijf ik ooit een boek over alles, maar nog niet meteen.

Veel sterkte van een trouwe lezer.

Rillingen. Alleen maar liefs. En wat een mooi jongetje.

Weet niet wat te zeggen. Sterkte klinkt zo zwak. Digitale arm om je schouder vanuit hier.

Al zijn we er niet. We leven met je mee!!!

Ach dat jongetje met z’n camera
ach lief meisje moeder van
wat begroot het me toch vreselijk
vreselijk

wat een verdriet…

Wat kan een mens hierop nu zeggen behalve het cliché “Sterkte”...

Mijn tranen laten geen woorden toe…
Je kind, dat kleine blonde mannetje
Sterkte Anneke en hel veel liefs

Ik heb zo’n medelijden met je, Anneke…

vandaag (1 nov) moet weeral een verschrikkelijke dag voor jou geweest zijn. Ik kan niet meer dan jou sterkte toewensen en toesturen.

An,ik kan het nog steeds niet bevatten.
hoop je gauw te zien. En dat je een beetje uitgerust bent.

Hallo Anneke,
  Wat een enorm groot verdriet draag jij mee. Ik kan het bijna voelen, maar nog lang niet zo als jij. Heb zelf één zoon van 19 jaar, waar ik ook nog vaak boos op ben, om zijn late puberale trekjes. Maar zou"m voor geen goud willen missen. En toch kan het iedereen gebeuren. Ik krijg het er koud van.
Héél, héél veel sterkte gewenst Anneke. Ik denk aan je hoor!
Gr.
Ineke.

een echt zeekomkommerkind op een zeekomkommerfoto. lief. aandoenlijk. liefs en sterkte.

Wat een mooie foto. Verder weet ik niet zo goed, wat ik moet zeggen, maar dat lijkt me wel normaal.

Ach lieve Anneke, kon ik maar iets voor je doen.

dode zoontjes….ik heb er ook één…en het is niet fraai. Blijven lopen is de beste tip die ik hier heb zien staan. En blijven huilen.

shit man! Maar het slijt wel.

13 jaar geleden werd mijn vader op een donderdagmiddag uit het leven weggerukt. Ook plotseling en dramatisch. Ik was wel een jaar of 4 totaal van de wereld. Maar nu is het okee.
hugz,
Mo

lieve anneke,

voor school moet ik een ritueel doen. ik zocht bij google op een afbeelding van een ritueel en kwam op het schema van trudie, klikte door en zag dat t jullie site was! klikte door en kwam hier. werd er stil van, en warm van binnen. von t best bijzonder op zo’n toevallige manier weer bij jullie te komen. Ik zocht iets anders en kwam bij jou…maar zag geen haas :P

dit kwam in me op: “Het bloed kruipt waar het niet gaan kan”
en ik zocht het op, en dit betekend het:

d.w.z. de genegenheid voor bloedverwanten, ook in verren graad, verloochent zich nooit; de stem des bloeds laat zich altijd gelden; waar het bloed, de genegenheid voortkomend uit bloedverwantschap, niet kan vloeien, daar dringt het kruipend door, de genegenheid wil doordringen;

veel liefs!
en eet af en toe een chocolaatje, daar word je blij van :)

Like a wind crying endlessly through the universe, Time carries away the names and the deeds of conquerors and commoners alike. And all that we were, all that remains, is in the memories of those who cared we came this way for a brief moment.

Ik denk dat deze quote precies weergeeft wat je zou kunnen doen met de gevoelens die je nu verteren. Geen ouder zou zijn kinderen moeten begraven.

Een ouder…

nogmaals veel sterkte ik hoop dat ooit de pijn een beetje minder wordt…

Commenting is not available in this weblog entry.