Stipsokken

Laatst vertelde iemand me hoe mensen vroeger nog jaren met een zwarte mouwband liepen.
Als teken van rouw.
Ik koop af en toe gestippelde dingen.
Natuurlijk drukken die voor de rest van mijn leven het verdriet om de dood van mijn kind uit.
Maar meteen ook zijn ze een teken van hoop.
Van levenslust.

(ik weet nog niet hoe het verder gaat, tenslotte wilde ik geen weblog meer, maar dit wilde ik nog wel even kwijt)

Dag Anneke, Ik ken je niet, ik kende je kind niet, ik ken stippen, ik zou lodewijk best willen leren kennen.

Commenting is not available in this weblog entry.