Ik begreep het nooit. Als kind. Ik wist niet wie die Kilroy was en ook niet hoe het kon dattie overal en nergens zijn naam in had kunnen krassen. Het duurde nog vrij lang trouwens voor ik het wist. (Eigenlijk tot het me net ineens te binnen schoot en ik besloot het even op te zoeken met zekere zoekmachine. Aha. Dacht ik. Aha!)

Niet om het een of ander maar ik moest er aan denken toen ik van de week ging pootje baden. Ja, het was zo’n lekker weertje en ik was op weg naar de supermarkt en ik dacht ineens. Kom, ik ga even pootje baden. Lekker.
Dus ik op zoek naar een Maasstrandje. (Een echt strandje dus hè, niet dat neppe vieze zand van het zogenaamde zomerstrand waar geen druppel water aan te pas komt. Tssk. Alsof het strand niet bestaat bij gratie van het heerlijke bruine water waar het aan ligt.)

En toen ik daar dus met opgerolde broekspijpen rond liep te banjeren moest ik aan Kilroy denken. Aan hoe ik het mysterieuze zinnetje zelf ooit in bomen en bankjes gekrast had zonder ook maar een flauw vermoeden te hebben van de betekenis.
Maar dat maakte niet uit. Het ging er om ergens aanwezig geweest te zijn. Dat je nog aanwezig was terwijl je in den lijve al lang en breed verdwenen was.

Precies zoals op deze foto’s. Dat ik er ben, dat mijn voeten alom tegenwoordig zijn. Zonder dat ik er lijfelijk bij ben.
Zo voel ik me ook een beetje trouwens. (Maar ik heb een verbod op zielige stukjes. Dus dat kan ik nou even niet vertellen verder.)

Je voetspoor oogt idd. wat stuurloos. Maar des te verrassender de bestemming!

hoezo is het verboden om zielige stukjes te schrijven? en wie verbiedt dat dan? wie schrijft die blijft!
dus reageer van je af!

Vanzelf moest ik aan de “Superguppie gedichten voor kinderen denken: [...] “liever dan het hele kluppie/ heb ik deze in z’n uppie./Superguppie in mijn kom./ Er nog zijn- daar gaat het om.”
(Auteur is me onbekend, ik heb het gedichtje een keer uit de krant geknipt.)

Het doet me denken aan een gedicht dat ik ooit schreef. Als je wilt, mail ik het je.

ik wil dus de overtreffende trap van parmantigst opschrijven.Uh…..
parmantigstst of zo. Blijven stampen!

ja… recht zo die gaat!

Iedereen mag op zijn/haar beurt wel eens zielige stukjes schrijven… zei de zielige schrijfster…

@ Hansb
Zelfcensuur.
Ik schrijf op persoonlijke titel en ik heb vijanden :-)

(Ik meen me overigens te herinneren dat je eens een stukje schreef dilemma geheten. Over een bevriend weblog en ruzie in de comments enzo. Nou. Dat ook dus.)

@ Esther
Ja dat wil ik best, graag zelfs :-)

dat was, nu ik het teruglees, inderdaad een heel verstandig stukje. ik was vergeten dat ik dat in me had…

Ik had er nog nooi van gehoord, van Kilroy. Ja, alleen van Kilroy travels!

en dat je dan in mijn hoofd bent zelfs als ik hier niet ben…

verbod op zielige stukjes?
neeeee, zielige stukjes zijn juist fijn!
:-)

maar dit stukje is ook fijn hoor!

Commenting is not available in this weblog entry.